بررسي تأثير دو نوع روش تمرين درماني بر روي بهبود بي‌اختياري ادرار استرسي در زنان

مقدمه: بي اختياري ادرار استرسي (SUI يا Stress urinary incontinence) يك مشكل شايع در بين جوامع امروزي به خصوص در زنان مي باشد. با افزايش سن، تعداد حاملگي و افزايش وزن، شانس ابتلا به اين بيماري افزايش مي يابد. تاكنون درمان هاي غير جراحي مختلفي براي درمان بي اختياري ادرار استرسي پيشنهاد شده اند. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تاثير دو نوع روش تمرين درماني بر روي بهبود علايم مربوط به بي اختياري ادرار استرسي در زنان بود. روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي يك سو كور، 41 بيمار مبتلا به بي اختياري ادرار استرسي با دامنه سني 65-20 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه Biofeedback و تمرينات شكمي قرار گرفتند. سپس، قبل و بعد از مداخله، كيفيت زندگي افراد با استفاده از پرسش نامه International consultation on incontinence questionnaire (ICIQ)، قدرت عضلات با استفاده از معيار (OSG) Oxford scale grade و شدت بي اختياري با معاينه باليني، مورد بررسي و مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در هر دو گروه، كيفيت زندگي و قدرت عضلات كف لگن، بعد از 12 هفته درمان بهبود يافت (p 0.01). همچنين، شدت بي اختياري نيز كاهش يافت (p 0.01)، اما بين دو گروه از نظر آماري تفاوت معني داري بين كيفيت زندگي، قدرت عضلات و شدت بي اختياري مشاهده نشد (p 0.05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد از نظر آماري، اضافه شدن تمرينات شكمي به برنامه تمرينات كف لگن، تاثير به سزايي روي روند بهبودي بيماران مبتلا به بي اختياري ادرار استرسي ندارد.