بررسي اثر نالتروكسان در مسموميت غير عمدي با متادون

مقدمه: امروزه، مسموميت با متادون نه فقط در كساني كه قصد ترك مواد مخدر را دارند؛ بلكه حتي در كساني كه اين دارو را به صورت اتفاقي و ناخواسته مصرف مي‌كنند، رو به افزايش است. همچنين، عوارض و مرگ و مير ناشي از مسموميت نيز افزايش يافته است. در درمان مسموميت با متادون، نالوكسان به صورت تزريقي استفاده مي‌شود. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثر نالتروكسان (آنتي‌دوت به صورت خوراكي) در مسموميت غير عمدي با متادون بود. روش‌ها: اين مطالعه، يك كارآزمايي باليني آينده‌نگر بود كه بر روي 64 بيمار مسموم غير عمدي با متادون (در دو گروه مورد و شاهد) كه داراي علايم باليني مسموميت بودند و به بخش مسمومين بيمارستان نور و حضرت علي اصغر (ع) اصفهان از مهرماه سال 1392 تا مهر ماه 1393 مراجعه كرده بودند، انجام شد. پس از انجام اقدامات اوليه، هر دو گروه به دليل كاهش سطح هوشياري با يا بدون دپرسيون تنفسي، نالوكسان 0/4 ميلي‌گرم وريدي دريافت كردند تا هوشياري به صورت كامل برگشت كرد. افراد گروه مورد، به محض بازگشت هوشياري و توانايي بلع، يك عدد كپسول نالتروكسان 25 ميلي‌گرم دريافت كردند. علايم حياتي و سطح هوشياري در هر دو گروه مورد مطالعه از بدو ورود تا زمان ترخيص مورد بررسي قرار گرفت. براي مقايسه‌ي متغيرهاي مورد مطالعه، از آزمون‌هاي t، ANOVA، 2χ و Mann–Whitney استفاده شد. يافته‌ها: ميانگين سن افراد در گروه مورد برابر با 9/21 ± 29/58 سال و در گروه شاهد برابر با 9/25 ± 30/33 سال بود. سطح هوشياري بدو ورود در گروه مورد شامل 35/5 درصد گيج، 37/2 درصد لتارژيك، 7/0 درصد كنفيوژن و 2/3 درصد (1 نفر) كما بود. سطح هوشياري بدو ورود در گروه شاهد شامل 42/9 درصد گيج، 52/4 درصد لتارژيك و 4/8 درصد استيوپور (Stupor) بودند. تعداد ضربان قلب در بدو ورود در گروه مورد 8/35 ± 77/13 و در گروه شاهد 69/11 ± 90/83 بود. تعداد ضربان قلب چهار ساعت پس از دريافت دارو در گروه مورد 5/93 ± 81/37 و در گروه شاهد برابر با 4/92 ± 86/71 بود (0/320 = P). با حذف زمان به عنوان عامل مخدوشگر، تعداد تنفس بين دو گروه معني‌دار شد؛ به گونه‌اي كه در بدو ورود تعداد تنفس در گروه مورد 2/87 ± 15/46 و در گروه شاهد 2/59 ± 15/71 بود و چهار ساعت پس از دريافت نالتروكسان در گروه مورد برابر با 1/10 ± 17/66 و در گروه شاهد برابر با 1/98 ± 17/42 بود. تعداد تنفس در گروه شاهد كمتر از گروه مورد بود؛ با توجه به اين نكته كه در بدو ورود تعداد تنفس در گروه شاهد بالاتر بود (0/005 = P). تمامي بيماران در دو گروه، بهبودي كامل بدون عارضه داشتند. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان داد كه بيماران دچار مسموميت با متادون و دريافت كننده‌ي نالتروكسان، كمتر دچار دپرسيون تنفسي و تاكي‌‌كاردي مي‌شوند كه از جمله خطرناك‌ترين عوارض ناشي از مسموميت با متادون مي‌باشند.