تاثير سياستگذاري عمومي از منظر رفاه عمومي برتوسعه اجتماعي سياسي در جمهوري اسلامي ايران؛ مطالعه موردي استان كردستان

The Impact of Public Policy Making from the Perspective of Public Welfare on Political and Social Development in Kurdistan Province Case Study

سياستگذاري عمومي از منظر رفاه عمومي به مفهوم مطالعه و بررسي خدمات اجتماعي و رفاهي دولت است. اين خدمات غيرسياسي هستند و عمدتاً شامل مسكن، تأمين اجتماعي، مددكاري اجتماعي و آموزش مي‌شود. هدف اصلي سياست‌هاي اجتماعي كاهش نابرابري و بهبود رفاه انساني است. اما بتدريج گستره‌ و دامنه‌ي سياست‌هاي اجتماعي از تعريف اوليه‌ي خود فراتر رفته است و شامل مواردي چون بهداشت، تغذيه، اشتغال‌زايي و ساير خدمات دولتي مي‌شود. با اين تعريف، مقاله حاضر براي بيان تأثير سياستگذاري عمومي از منظر رفاه عمومي به بررسي سياست‌هاي اجتماعي دولت ايران با تاكيد بر دوره رياست جمهوري حسن روحاني مي‌پردازد. برخلاف تحقيقات بنيادي كه هدف اصلي و اساسي در آن، افزايش حيطه فهم و دانش در ارتباط با يك موضوع خاص است و درآن از روش‌هاي كيفي از جمله روش دلفي در فرايند تحليل استفاده مي‌شود، اين پژوهش يك پژوهش كاربردي است. هدف اصلي آن، آزمودن و بررسي امكان كاربرد دانش موجود است تا از اين طريق قادر به ارائه راهكار براي حل مسائل خاص سياستگذاري ازمنظر رفاه عمومي و كمك به كارگزاران جهت انجام وظايفشان باشد. نتايج آزمونهاي اين تحقيق كه با استفاده از روش دلفي صورت گرفته، نشان مي‌دهد كه ضريب توافق كندال بالاتر از 0/4 قرار داشته و با توجه به كمتر بودن مقدار سطح معني داري از 0/05 مي‌توان گفت كه ضريب توافقي كندال معنادار بوده است و درسطح اطمينان 95% اتفاق نظر بين خبرگان وجود داشته است. هرچه ضريب توافقي كندال به ،،يك،، نزديك‌تر باشد، اتفاق نظر بين خبرگان بيشتر مي‌باشد.

فاقد چكيده لاتين