بررسي كمي حساسيت كنتراست در بهبود حدت بينايي و كاهش ابيراهي‌هاي اپتيك

مقدمه: چشم انسان براي تشخيص اجسام، از نور تابشي ناشي از لبه استفاده مي كند. ابيراهي هاي اپتيك، عامل اصلي تخريب كيفيت تصوير در چشم مي باشند. در افرادي كه دچار اين عارضه هستند، تصوير درك شده داراي سطح پايين كنتراست است و لبه هاي تصوير از بين مي رود. از آن جايي كه روش هاي مرسوم درمان ابيراهي هاي اپتيك به سهولت در دسترس نمي باشند، روش هاي مكمل مانند پيش خنثي سازي تصاوير مطرح شده است. اين تحقيق، با هدف بررسي كمي تاثير اختلاف شدت روشنايي جسم و زمينه براي كاهش ميزان ابيراهي هاي اپتيك مرتبه ي پايين انجام شد. همچنين، حدت بينايي در چارت هاي مختلف با كنتراست Weber برابر بررسي گرديد. روش ها: در اين تحقيق، 12 چارت اپتيك با سطوح مختلف كنتراست و بر اساس استاندارد لگاريتم كمينه ي زاويه ي وضوح (Minimum angle of resolution يا MAR) طراحي شد. چارت ها بر روي 20 بيمار با ابيراهي هاي اپتيك مرتبه ي پايين آزمون و نتايج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تحليل گرديد. يافته ها: اختلاف معني داري در ميزان حدت بينايي افراد در سطوح مختلف كنتراست وجود داشت و تنها در حالتي كه درصد كنتراست Weber پايين بود، اين اختلاف معني دار نبود. نتيجه گيري: داشتن سطح روشنايي پايين تر در تصوير زمينه، باعث بهبود حدت بينايي به مقدار تقريبي 11 درصد در مقياس Log MAR مي گردد. بنابراين، جهت بهبود بينايي در صفحات نمايش بهتر است موضوع نمايش روشن و زمينه تاريك باشد.