تأثير تمرين هوازي بر تمايل به مصرف مورفين در موش صحرايي نر

مقدمه: تحقيقات متعددي بيان مي‌دارد كه عوامل گوناگوني نظير ورزش، بر ايجاد و استمرار اعتياد تأثير به‌سزايي دارند. كاربرد ورزش با نوع و مدت زمان‌هاي مختلف، اثرات متفاوتي را نشان داده است. از اين رو، در مطالعه‌ي حاضر تأثير 4 هفته تمرين هوازي بر تمايل به مصرف مورفين در موش صحرايي ارزيابي شد. روش‌ها: اين مطالعه بر روي 24 رت نر نژاد ويستار انجام شدكه به 4 گروه سالين، مورفين، سالين- ورزش و مورفين- ورزش تقسيم شدند. ابتدا موش‌ها آموزش داده شدند تا با فشار دادن پدال دستگاه خود تزريقي، غذا دريافت كنند. پس از بيهوشي، وريد ژوگولار كانوله شد. رت‌ها بعد از بهبودي، هر روز دو ساعت به مدت 11 روز داخل دستگاه قرار داده شدند كه 6 روز اول با محدوديت غذا و 5 روز آخر بدون محدوديت غذا بود. گروه‌هاي ورزش قبل از جراحي به مدت 4 هفته روي تردميل دويدند. در پايان، تعداد پدال‌هاي فشار داده شده ثبت و ارزيابي شد. سپس، در روز يازدهم علايم ترك اعتياد اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در علايم ترك و تعداد پدال‌هاي فعال در گروه‌هاي مختلف وجود داشت (0/050 P)، اما در تعداد پدال‌هاي غير فعال بين گروه‌ها، اختلاف معني‌دار مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: تمرين هوازي مي‌تواند از ميزان تمايل به مصرف مورفين جلوگيري كند و علايم ترك را كاهش دهد. با توجه به اين كه سيستم دوپامين در اعتياد نقش مهمي دارد، احتمال مي‌رود ورزش از اين طريق اثرات خود را اعمال كرده باشد.