ارتباط بين چاقي و سندرم روده‌ي تحريك پذير در بزرگ‌سالان ايراني

مقدمه:مطالعات اندكي به بررسي ارتباط بين سندرم روده‌ي تحريك پذير (IBS يا Irritable bowel syndrome) و چاقي پرداخته‌اند. مطالعه‌ي حاضر، با هدف بررسي ارتباط IBS با چاقي و چاقي شكمي انجام شد.روش‌ها:در اين مطالعه‌ي مقطعي، 4763 بزرگ‌سال ايراني پرسش‌نامه‌ي مربوط به اطلاعات دموگرافيك و IBS را تكميل نمودند. اطلاعات حاصل از قد، وزن و دور كمر افراد جهت محاسبه‌ي شاخص توده‌ي بدني و تعيين چاقي شكمي مورد استفاده قرار گرفت. شيوع و فركانس علايم IBS و زير گروه‌هاي آن با استفاده از نسخه‌ي فارسي شده‌ي ROME III مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها:IBS در افراد با چاقي شكمي (25 درصد) در مقايسه با افراد طبيعي (18 درصد)، شايع‌تر بود. به علاوه، اين افراد خطر بيشتري براي ابتلا به فركانس بالاتر علايم حتي بعد از تعديل عوامل زمينه‌اي بالقوه داشتند؛ هر چند كنترل اين عوامل سبب كاهش اين ارتباط مي‌شود. همچنين، IBS-Mixed شيوع بيشتري در بين افراد داراي چاقي شكمي داشت.(CI:1/09-6/72 95 درصد،OR=2/71 يا Odds ratio). هيچ ارتباط معني‌داري بين شيوع IBS و چاقي عمومي وجود نداشت. هر چند افراد چاق بيشتر مستعد ابتلا به IBS-diarrhea بودند (1/51 = OR ، 95 درصد 0/98 -2/30:CI ) . به علاوه، افراد داراي اضافه وزن فركانس بالاتري از علايم IBS-diarrhea را داشتند .(OR=2/51، 95 درصد CI:1/24-5/08)نتيجه‌گيري:چاقي عمومي و شكمي، با فركانس علايم IBS بيشتر از شيوع IBS ارتباط دارد. همچنين، اين ارتباط بين چاقي و زير گروه IBS-diarrhea بيشتر است.