بررسي الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي باكتري‌هاي عامل پنوموني وابسته به ونتيلاتور در بخش‌هاي‌ مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان

مقدمه: پنوموني وابسته به ونتيلاتور (VAP يا Ventilator associated pneumonia)، شايع‌ترين عفونت در بخش‌هاي مراقبت‌هاي ويژه مي‌باشد كه موارد زيادي از آن‌، به آنتي‌بيوتيك‌هاي رايج در درمان، پاسخ نمي‌دهند. مطالعه‌ي حاضر با هدف تعيين الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي پاتوژن‌هاي شايع در VAP و بررسي عوامل خطر مقاومت چند دارويي در بخش‌ مراقبت‌هاي ويژه‌ي مركز آموزشي- درماني الزهراي (س) اصفهان، به عنوان يك بخش فوق تخصصي ارجاعي سطح سوم در استان، به انجام رسيد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي، پرونده‌ي 196 بيمار مبتلا به VAP، كه در سال 1393 در بخش‌هاي مراقبت ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان بستري شده بودند، مورد مطالعه قرار‌گرفت. به منظور تعيين پاتوژن‌هاي شايع و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي آن‌ها، نتايج كشت ترشحات برونكوآلوئولار اين بيماران بررسي شد. پاتوژن‌هاي عامل در دو گروه با و بدون مقاومت چند دارويي تقسيم‌بندي شدند و برخي عوامل دموگرافيك و عوامل خطر مقاومت بين دو گروه مقايسه شد. يافته‌ها: از 196 بيمار مورد بررسي، 63 مورد مبتلا به پنوموني زودرس و 133 مورد مبتلا به نوع ديررس بودند. فراواني پاتوژن‌هاي مقاوم به چند دارو بين دو گروه زودرس و ديررس، تفاوت معني‌داري نداشت. در مقايسه‌ي دو گروه با و بدون مقاومت چند دارويي، تفاوت معني‌داري از نظر سن، جنس، نقص ايمني، مدت بستري و مصرف آنتي‌بيوتيك، مشاهده نشد. شايع‌ترين جرم‌هاي هر دو نوع زودرس و ديررس Acintobacter baumannii (40/4 درصد) و Klebsiella pneumoniae (31/8 درصد) بودند و كمترين ميزان مقاومت اين دو باكتري، مربوط به آنتي‌بيوتيك‌هاي Colistin و Amikacin بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد ميزان مقاومت به آنتي‌بيوتيك‌‌ها بيشتر تحت تأثير شرايط محلي است كه مطالعه در آن انجام مي‌شود. با در نظر گرفتن اين موضوع و با توجه به شيوع زياد و رو به افزايش مقاومت آنتي‌بيوتيكي، اقداماتي از قبيل تهيه‌ي نمونه جهت كشت قبل از تجويز آنتي‌بيوتيك و شروع درمان تجربي بر اساس فراواني پاتوژن‌هاي عامل و ميزان مقاومت آنتي‌بيوتيكي آن‌ها و همچنين، پرهيز از تجويز بدون انديكاسيون آنتي‌بيوتيك‌ها، ضروري به نظر مي‌رسد.