بررسي مقايسه‌اي تأثير پروفيلاكتيك تزريق سولفات منيزيم و تركيب ميدازولام - كتامين بر لرز حين بي‌حسي نخاعي

مقدمه: لرز بعد از بي‌حسي نخاعي، عارضه‌ي ناخوشايندي است كه باعث ناراحتي بيمار و تداخل در دستگاه‌هاي پايش و مراقبت مي‌شود. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير تزريق سولفات منيزيم و تركيب ميدازولام كتامين بر پيش‌گيري از لرز در بي‌حسي نخاعي بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي دو سو كور تصادفي، 90 بيمار با American Society of Anesthesiologists (ASA) درجه‌ي I و II، تحت عمل جراحي ارتوپدي اندام تحتاني با بي‌حسي نخاعي با استفاده از بوپيواكائين انتخاب شدند و به طور تصادفي در يكي از سه گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه ميدازولام- كتامين، كتامين به ميزان 0/25 ميلي‌گرم بر كيلوگرم و ميدازولام به ميزان 37/5 ميكروگرم بر كيلوگرم دريافت كردند. گروه منيزيم سولفات، به ميزان 80 ميلي‌گرم بر كيلوگرم منيزيم سولفات در عرض 30 دقيقه و سپس تزريق با سرعت 2 گرم در ساعت دريافت كردند. گروه شاهد، هيچ داروي پروفيلاكتيك دريافت نكردند. فراواني و شدت لرز هر 10 دقيقه تا زمان خروج از ريكاوري ارزيابي و ثبت شد. يافته‌ها: ميزان فراواني و شدت لرز در گروه شاهد به طور معني‌داري بيشتر از گروه ميدازولام- كتامين (0/001 = P) و گروه منيزيم سولفات (0/001 = P) بود، اما اختلاف بين دو گروه ميدازولام- كتامين و منيزيم سولفات معني‌دار نبود (0/232 = P، 0/248 = P). دز مصرفي پتدين در گروه شاهد نسبت به گروه‌هاي ميدازولام- كتامين و منيزيم سولفات بيشتر و اختلاف آن معني‌دار بود (0/001 P)؛ در حالي كه بين دو گروه ميدازولام- كتامين و منيزيم سولفات، تفاوت معني‌داري وجود نداشت (0/999 P). نتيجه‌گيري: تأثير تجويز منيزيم سولفات و تركيب ميدازولام- كتامين بر جلوگيري از لرز قبل و حين عمل تحت بي‌حسي نخاعي، تفاوت معني‌داري نداشت.