بررسي اثر درماني تكنيك‌هاي دستي در بيماران مبتلا به اختلال كاركرد مفصل ساكروايلياك

مقدمه: درگيري مفصل ساكروايلياك، يكي از علل كمردرد در 30-15 درصد موارد است. چندين مطالعه درمان‌هاي مختلفي را براي درمان اختلال كاركرد ساكروايلياك مطرح كرده‌اند كه از بين آن‌ها به مانيپولاسيون نيز اشاره شده است، اما با وجود شيوع بالاي اين اختلال هنوز روش درماني مشخصي براي آن معرفي نشده است. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير مانيپولاسيون در بهبود اين اختلال بود. روش‌ها: افراد داراي درد كمر يا باتوك كه از بين آزمايش‌هاي تشخيصي اختلال كاركرد ساكروايلياك، حداقل 3 آزمايش مثبت داشتند و در Magnetic resonance imaging (MRI) لومبوساكرال علت ديگري براي درد كمر آن‌ها وجود نداشت، به شرط داشتن ساير معيارهاي ورود به مطالعه، تحت مانور Posterior innominate rotation قرار گرفتند. خود بيماران به مدت يك ماه در منزل تكنيك Self-mobilization posterior innominate را انجام مي‌دادند. قبل از مداخله و 1 ماه پس از آن، درد بيمار با استفاده از Visual analog scale (VAS) و توانايي انجام فعاليت‌هاي مختلف با استفاده از Oswestry disability index اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: 34 بيمار از نظر درد كمر ارزيابي شدند كه پس از مداخله، درد كمر در 22 نفر (64/70 درصد) بهبود يافته بود (0/05 P). كاركرد و توانايي انجام فعاليت‌هاي روزمره‌ي زندگي در 29 بيمار ارزيابي شد و پس از مداخله، اين توانايي در 23 نفر (79/31 درصد) افزايش داشت (0/05 P). نتيجه‌گيري: انجام يك بار مانيپولاسيون Posterior innominate rotation و انجام روزانه‌ي آن توسط بيمار به مدت يك ماه، تأثير مثبتي در كاهش درد كمر و بهبود كاركرد داشت.