نقش پيش‌گويي كننده‌ي الگوهاي الكتروانسفالوگرافيك ايكتال در جراحي صرع اكستراتمپورال

مقدمه: هدف از انجام اين مطالعه، بررسي ارتباط بين الگوهاي الكتروانسفالوگرافيك (Electroencephalography يا EEG) تشنج با نتيجه‌ي جراحي در بيماران مبتلا به صرع اكستراتمپورال مقاوم به درمان بود. روش‌ها: اين مطالعه به صورت هم‌گروهي گذشته‌نگر بر روي بيماراني كه در سال‌هاي 94-1390 در مركز صرع بيمارستان كاشاني اصفهان با تشخيص صرع اكستراتمپورال مورد بررسي و جراحي صرع قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات دموگرافيك و باليني، يافته‌هاي تصويربرداري و نيز يافته‌هاي به دست آمده در حين ويدئو-EEG مانيتورينگ، بيماران ثبت شدند و ارتباط بين يافته‌ها و نتيجه‌ي يك ساله‌ي جراحي مورد آناليز قرار گرفت. يافته‌ها: در اين مطالعه، 91 تشنج از 27 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند. 5/49 درصد از تشنجات در حين خواب رخ دادند. ژنراليزاسيون ثانويه در 4/15 درصد از تشنجات مشاهده شد. شايع‌ترين الگوي اوليه در EEG حين تشنج، امواج تتاي ريتميك و شايع‌ترين الگوي تأخيري، امواج اسپايك يا شارپ ريتميك بودند. نتيجه‌ي مطلوب جراحي پس از يك سال، در 1/74 درصد بيماران گزارش گرديد. سن كمتر از 35 سال در زمان جراحي، نياز به مصرف تعداد كمتر داروهاي ضد تشنج و بروز تغييرات EEG قبل از علايم باليني تشنج، با نتيجه‌ي جراحي مطلوب همراه بود و ژنراليزاسيون ثانويه و تشنجات حين خواب در بيماران با نتيجه‌ي نامطلوب به ميزان بيشتري مشاهده شدند. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي باليني و الكتروانسفالوگرافي به دست آمده در حين ويدئو-EEG مانيتورينگ، مي‌تواند اطلاعات ارزشمندي در زمينه‌ي پيش‌آگهي بيماران مبتلا به صرع اكستراتمپورال ارايه نمايد. انجام مانيتورينگ اينتراكرانيال و مطالعات با حجم نمونه‌ي بالاتر، منجر به نتايج دقيق‌تري خواهد شد.