بيان پروتئين فاكتور 7 انعقادي عملكردي نوتركيب انساني در سلول‌هاي پستاندار

مقدمه: فاكتور 7 انعقادي (Factor VII يا FVII) يك سرين پروتئاز وابسته به ويتامين K است كه نقش محوري در شروع مسير خارجي آبشار انعقادي دارد. مسير خارجي آبشار انعقادي، مكانيسم اصلي تشكيل لخته در شرايط فيزيولوژيك بود. نقص مادرزادي فاكتور 7، بيماري خونريزي دهنده‌ي مغلوبي است كه به علت جهش‌هاي ژن F7 ايجاد مي‌شود. مصرف فاكتور 7 نوتركيب، به عنوان درماني براي نقص فاكتور 7 و بيماري‌هاي هموفيلي مي‌باشد. اولين قدم در توليد فاكتور 7 نوتركيب، كلون كردن ژن فاكتور 7 در وكتور بياني مناسب و در سلول‌هايي است كه بتوانند پردازش‌هاي كارآمدي را بر روي پروتئين بيان شده اعمال كنند. روش‌ها: Complementary DNA (cDNA) كامل ژن F7 انسان به كمك روش Real time-polymerase chain reaction (RT-PCR) از سلول‌هاي Liver hepatocellular cells (HepG2) به دست آمد و وارد وكتور بياني pcDNA3.1/neo گرديد. سازه‌ي به دست آمده، در سلول‌هاي Chinese hamster ovary (CHO-K1) ترانسفكت گرديد. پس از ترانسفكشن، به منظور بررسي بيان فاكتور 7، ميزان آنتي‌ژن فاكتور 7 به كمك Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و ميزان فعاليت انعقادي به روش One stage PT based در محيط كشت سلول‌هاي ترانسفكت شده‌ي موقت اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: مطالعه‌ي حاضر، نشان داد كه فاكتور 7 با موفقيت در سلول‌هاي CHO-K1 بيان شده و داراي فعاليت انعقادي است. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، فاكتور 7 نوتركيب با فعاليت انعقادي توليد گرديد كه حاكي از آن است كه وكتور بياني pcDNA3.1/neo براي بيان اين پروتئين در سلول‌هاي پستانداران مناسب است و علاوه بر اين، سلول‌هاي CHO-K1 پردازش‌هاي پس از ترجمه را به درستي بر روي فاكتور 7 انجام مي‌دهند و مي‌توانند براي توليد فاكتور 7 نوتركيب مورد استفاده قرار گيرند.