ارزيابي ارتباط افزايش سطح غلظت سرمي هورمون پاراتيروئيد پس از وقوع سكته‌ي قلبي با ميزان بيان ماتريكس متالوپروتئيناز 9 و مهار كننده‌ي بافتي آن

مقدمه: سكته‌ي قلبي (Myocardial infarction يا MI)، يكي از مهم‌ترين مشكلات سلامت در دنياي حاضر است. طبق مطالعات قبلي، افزايش هورمون پاراتيروئيد (Parathyroid hormone يا PTH) بعد از وقوع MI منجر به بهبود قابل توجه عملكرد ميوكارد مي‌شود. در برخي بيماران، ديده شده است كه به هم خوردن تعادل ميان ماتريكس متالوپروتئينازها (Matrix metalloproteinases يا MMPs) و مهار كننده‌هاي بافتي متالوپروتئينازها (Tissue inhibitors of metalloproteinases يا TIMP) پس از وقوع MI باعث بروز نتايج ناخواسته‌اي همانند مرگ قلبي ناگهاني مي‌شود. در اين مطالعه، وجود ارتباط بين سطح سرمي PTH با MMP-9 و TIMP-1 پس از وقوع MI مورد بررسي قرار گرفت. روش‌ها: مطالعه بر روي 62 بيمار MI كه در سال‌هاي 95-1394 به بيمارستان قائم مشهد مراجعه نموده بودند (گروه مورد) و 6 فرد سالم (گروه شاهد) انجام شد و نتايج مقايسه گرديد. نمونه‌هاي خوني، 72 ساعت پس از وقوع MI دريافت و بخش سرمي آن‌ها جداسازي شد. سپس، عوامل MMP-9، TIMP-1 و PTH سرمي آن‌ها، با استفاده از روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) تعيين مقدار گرديدند. يافته‌ها: در اين مطالعه، سطح سرمي MMP-9 و PTH در گروه مورد (به ترتيب 30/4 ± 07/8 نانوگرم/ميلي‌ليتر و 44/40 ± 94/61 پيكوگرم/ميلي‌ليتر) در مقابل گروه شاهد (به ترتيب 44/0 ± 83/2 و 59/6 ± 93/30 پيكوگرم/ميلي‌ليتر) افزايش قابل توجهي نشان داد. اين افزايش در سطح سرمي TIMP-1 در نمونه‌هاي گروه مورد (36/1 ± 21/6 نانوگرم/ميلي‌ليتر) نسبت به گروه شاهد (57/0± 60/5 نانوگرم/ميلي‌ليتر) به صورت جزئي‌تر مشاهده شد. با اين وجود، بررسي‌هاي آماري نشان داد كه افزايش سطح PTH بعد از MI ارتباطي با افزايش MMP-9 (477/0 = P) يا TIMP-1 (374/0 = P) ندارد. نتيجه‌گيري: با توجه به اطلاعات به دست آمده در اين مطالعه، گمان مي‌رود كه PTH و MMP-9 دو عامل مستقل در حوادث پس از MI به حساب مي‌آيند.