عنوان مقاله :
بررسي اثرات كاروديلول و ويتامين E در ناهنجاري‌هاي اسكلتي ناشي از والپروات سديم در جنين موش صحرايي
پديد آورندگان :
رنجبر ، رضا دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده‌ي دام‌پزشكي - گروه علوم پايه , حسيني سياهي ، فاطمه دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده‌ي دام‌پزشكي , خاكساري مهابادي ، محمود دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده‌ي دام‌پزشكي - گروه علوم پايه , نجف‌زاده ورزي ، حسين دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده‌ي دام‌پزشكي - گروه علوم پايه
كليدواژه :
والپروات سديم , كاروديلول , ويتامين E , ناهنجاري‌هاي ناشي از دارو , آبستني
چكيده فارسي :
مقدمه: داروي ضد تشنج والپروات سديم، داراي اثرات تراتوژنيك روي سيستم اسكلتي انسان و حيوانات از طريق ايجاد راديكال‌هاي آزاد و استرس اكسيداتيو مي‌باشد. كاروديلول بتابلاكري، اثرات آنتي‌اكسيداني و ضد التهابي دارد و در بيماري‌هايي مانند ديابت و نارسايي كليه مفيد است و در مدل‌هاي تجربي ايجاد كننده‌ي استرس اكسيداتيو، اثر حفاظتي داشته است. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، مقايسه‌ي نقش كاروديلول و ويتامين E (به عنوان آنتي‌اكسيدان شاخص) در كاهش يا پيش‌گيري از ناهنجاري‌هاي اسكلتي ناشي از والپروات سديم در جنين موش صحرايي بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، بر روي 30 سر موش صحرايي آبستن در ۴ گروه انجام شد. در روزهاي 8 و 9 آبستني گروه اول (گروه شاهد) تا چهارم به ترتيب نرمال‌سالين، والپروات سديم به ميزان ۳۰۰ ميلي‌گرم/كيلوگرم، والپروات سديم و كاروديلول به ميزان ۵ ميلي‌گرم/كيلوگرم و والپروات سديم و ويتامين E 100 ميلي‌گرم/كيلوگرم داخل صفاقي تجويز شد. روز ۲۰ آبستني پس از آسان‌كشي تمامي موش‌ها و استخراج جنين‌ها، طول و وزن آن‌ها تعيين و با آليزارين قرمز آلسين آبي رنگ‌آميزي شد و سيستم اسكلتي جنين‌ها در زير استريوميكروسكوپ مورد مطالعه قرار گرفت. يافته‌ها: درصد ناهنجاري‌هاي اگزنسفالي، شكاف كام، مهره‌ي شكاف‌دار و آمفالوسل در گروه دريافت كننده‌ي والپروات سديم به تنهايي به ترتيب 58/14، 58/14، 66/16 و 41/10 درصد بود؛ در حالي كه درصد اين ناهنجاري‌ها توسط كاروديلول با دز 5 ميلي‌گرم/كيلوگرم به ترتيب 55/6، 19/8، 55/6 و 19/8 درصد و توسط ويتامين E با دز 100 ميلي‌گرم/كيلوگرم به ترتيب به 50/3، 77/8، 50/3 و 50/3 درصد كاهش يافت. ميانگين طول جنين‌ها در گروه والپروات سديم همراه با كاروديلول و گروه والپروات سديم به اضافه‌ي ويتامين E نسبت به گروه شاهد به طور معني‌داري كمتر بود، اما اختلاف معني‌داري نداشتند. ميانگين وزن جنين‌ها در گروه والپروات سديم به اضافه‌ي ويتامين E، به طور معني‌داري بيشتر از گروه‌هاي والپروات سديم و گروه والپروات سديم به اضافه‌ي كاروديلول بود، اما نسبت به گروه شاهد كمتر بود. نتيجه‌گيري: كاروديلول بر روي ناهنجاري‌هاي اسكلتي ناشي از والپروات سديم و تغييرات طول جنين‌ها به اندازه‌ي ويتامين E تأثير داشت، اما ويتامين E بر روي تغييرات وزن جنين‌ها اثر محافظتي بيشتري داشت.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
