مقايسه‌ي نتايج دو روش درماني بانداژ و گچ‌گيري در بيماران مبتلا به پيچ خوردگي درجه‌ي 1 و 2 در مجموعه‌ي ليگاماني خارجي مچ پا

مقدمه: اين مطالعه، با هدف مقايسه‌ي نتايج دو روش درماني بانداژ و گچ‌گيري در بيماران مبتلا به پيچ‌خوردگي درجه‌ي 1 و 2 در مجموعه‌ي ليگاماني خارجي مچ پا در بيماران مراجعه كننده به بيمارستان الزهراي (س) اصفهان در سال‌هاي 95-1394 انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه، از نوع كارآزمايي باليني بود كه بر روي 88 بيمار دچار پيچ خوردگي مچ پا مراجعه كننده به بيمارستان الزهرا (س) در سال‌هاي 95-1394 انجام شد. اطلاعات بيماران بر اساس شرح حال و معاينه در چك ليست تهيه شده، ثبت گرديد. بيماران به روش تصادفي ساده بدون در نظر گرفتن درجه‌ي درد، به يكي از دو گروه روش بانداژ (گروه اول) يا بي‌حركت‌سازي با گچ (گروه دوم) مورد درمان قرار گرفتند. داده‌هاي به دست آمده، وارد نرم‌افزار SPSS شد و توسط شاخص‌هاي آمار توصيفي و آزمون‌هاي آماري تجزيه و تحليل و بررسي گرديد. در اين مطالعه، 050/0 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: بعد از دو هفته، ميانگين ميزان درد در گروه اول (2/1 ± 2/31) در مقايسه با گروه دوم (4/2 ± 6/48) كاهش معني‌داري يافته بود (050/0 P). ميانگين دامنه‌ي حركتي مچ پا بعد از دو هفته در گروه اول 20/1 ± 08/28 و در گروه دوم 10/2 ± 30/21 بود كه اين ميزان در گروه اول به طور معني‌داري نسبت به گروه دوم افزايش پيدا كرده بود (050/0 P). نتيجه‌گيري: در صدمات پيچ خوردگي درجه‌ي 1 و 2 در مجموعه‌ي ليگاماني خارجي مچ پا، درمان بانداژ در مقايسه با بي‌حركتي، كاهش درد و تورم و بهبود دامنه‌ي حركتي مفصل بهتر است.