بررسي وضعيت مراقبت از بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 تحت پوشش مراكز بهداشتي درماني منطقه‌ي جرقويه‌، اصفهان

مقدمه: ديابت قندي، شايع‌ترين بيماري متابوليك مي‌باشد. برنامه‌ي پزشك خانواده، با هدف ارتقاي كميت و كيفيت خدمات سلامت به ساكنين مناطق محروم از سال 1384 به اجرا گذاشته شد. اين مطالعه، با هدف بررسي وضعيت موجود مراقبت از بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 در يك منطقه‌ي روستايي انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش مقطعي، توصيفي تحليلي، در سال 1393 در 20 خانه‌ي بهداشت تحت پوشش 7 مركز بهداشتي درماني روستايي منطقه‌ي جرقويه، واقع در شرق شهرستان اصفهان انجام گرفت. گردآوري اطلاعات، با استفاده از چك ليست، از روي داده‌هاي موجود در 383 پرونده‌ي خانوار مربوط به بيماران مبتلا به ديابت كه به طور تصادفي انتخاب شده بودند، انجام شد. چك ليست مورد استفاده، طبق فرم‌هاي صادره از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي، در مورد مراقبت از بيماران مبتلا به ديابت تنظيم شد. داده‌هاي گردآوري شده، در نرم‌افزار SPSS وارد و با آزمون‌هاي آماري ANOVA، χ^2 و Logistic regression مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: از بين مراقبت‌هاي توصيه شده‌ي دستورالعمل كشوري، هيچ يك از بيماران مجموع مراقبت‌هاي كليدي را به طور كامل دريافت نكرده بودند. كمتر از 6 درصد بيماران، حداقل بين 8-6 مراقبت را در يك سال گذشته داشتند. ميانگين Hemoglobin A1C (HbA1C)، مقدار فشار خون سيستول، كلسترول كل، Low-density lipoprotein (LDL)، Triglycerides (TG) و Body mass index (BMI) در زنان، نسبت به مردان، مقادير بالاتري را نشان ‌داد. از بين مراقبت‌هاي كليدي، اندازه‌گيري فشار خون در 6/81 درصد موارد و كنترل وزن در 5/80 درصد موارد، مطلوب‌ترين وضعيت را داشتند. در Logistic regression، ارتباط معني‌داري بين معاينه‌ي پا و وضعيت مصرف دخانيات و جنسيت وجود داشت (050/0 P).نتيجه‌گيري: بسياري از مراقبت‌هاي مورد نياز بيماران مبتلا به ديابت، چه از نظر كمي و چه از نظر كيفي، در سطح پايين‌تر از دستورالعمل كشوري برنامه‌ي جامع پيش‌گيري و كنترل ديابت ارايه شده است.