بررسي تأثير تجويز مورفين در ميزان آرام‌بخشي بيماران معتاد كانديد انجام Endoscopic Retrograde Cholangiopancreatography (ERCP)

مقدمه: وضعيت ثابت هنگام انجام Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) براي رسيدن به مقاصد درماني و جلوگيري از عوارض، ضروري مي‌باشد. بنابراين، ايجاد يك آرام‌سازي مناسب در بيمار اهميت فراواني دارد. رژيم معمول شامل يك بنزوديازپين به تنهايي يا با يك ناركوتيك وريدي مانند مپريدين است. در بيماران با آرام‌سازي دشوار مانند بيماران معتاد، مي‌توان از بيهوشي عمومي استفاده نمود. در بين داروهاي ناركوتيك، اغلب از مپريدين استفاده مي‌شود كه علت آن اثر انقباضي كمتر بر اسفنكتر ادي (Oddi) مي‌باشد، اما اين‌گونه به نظر مي‌رسد كه استفاده از مورفين در بيماران معتاد مي‌تواند بدون ايجاد مشكلات جدي در ارتباط با انقباض اسفنكتر، موجب آرام‌سازي عميق‌تر گردد. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر از نوع كارآزمايي باليني بود كه بر روي 88 بيمار معتاد كانديد انجام ERCP انجام شد. گروه مورد علاوه بر رژيم معمول، قبل از انجام ERCP مورفين دريافت كردند و گروه شاهد تنها تحت آرام‌سازي با رژيم معمول قرار گرفتند. سپس عمق آرام‌سازي، حركات بيمار و وضعيت اسفنكتر حين پروسيجر مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: 44 بيمار در گروه مورد و 40 بيمار در گروه شاهد با ميانگين سني 11/1± 52/58 سال مورد بررسي قرار گرفتند. عمق آرام‌سازي در بيماران گروه مورد به صورت معني‌داري بيشتر بود. همچنين، اسفنكتر ادي در گروه مورد انقباض بيشتري داشت، اما تنها در يك بيمار انجام پروسيجر با مشكل مواجه شد. نتيجه‌گيري: تجويز مورفين در بيماران معتاد كانديد انجام ERCP، مي‌تواند بدون تداخل در روند پروسيجر، موجب آرام‌سازي بهتر شود