بررسي فراواني ژن‌هاي بتالاكتامازي AmpC در جدايه‌هاي Escherichia Coli مولد عفونت ادراري جدا شده از بيماران بستري در بخش داخلي بيمارستان‌هاي شهر يزد در سال 1394

بتالاكتام‌ها، امروزه از رايج‌ترين آنتي‌بيوتيك‌ها در درمان عفونت‌هاي باكتريايي به شمار مي‌آيند. از طرف ديگر، توليد آنزيم‌هاي بتالاكتاماز از جمله انواع AmpC، يكي از دلايل بروز مقاومت Escherichia coli نسبت به بتالاكتام‌ها مي‌باشد. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي فراواني ژن‌هاي توليد كننده‌ي بتالاكتامازهاي نوع AmpC در جدايه‌هاي Escherichia coli مولد عفونت ادراري در بخش داخلي بيمارستان‌هاي شهر يزد بود.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي مقطعي، تعداد 75 جدايه‌ي Escherichia coli از نمونه‌ي ادرار بيماران داراي عفونت ادراري بستري در بخش داخلي بيمارستان‌هاي شهر يزد جمع‌آوري گرديد. پس از كشت نمونه و تعيين هويت جدايه‌ها با استفاده از آزمايش‌هاي بيوشيميايي و مولكولي، سنجش حساسيت آنتي‌بيوتيكي جدايه‌ها با روش انتشار ديسك KirbyBauer طبق استاندارد Clinical and Laboratory Standards Institute 2016 (CLSI 2016) انجام شد. فراواني ژن‌هاي AmpC توسط آزمون Polymerase chain reaction (PCR) با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي انجام و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزيه و تحليل شد.يافته‌ها: در اين مطالعه، بيشترين و كمترين مقاومت آنتي‌بيوتيكي به ترتيب نسبت به آموكسي‌سيلين و ايمي‌پنم مشاهده شد. از 75 جدايه‌ي مورد بررسي، تعداد 19 جدايه (25.3 درصد) توليد كننده‌ي ژن‌هاي AmpC بودند و 13 جدايه (17.4 درصد) داراي ژن blaCITM و 2 جدايه (2.7 درصد) داراي ژن blaDHAM بودند. ژن blaFOXM در هيچ يك از جدايه‌ها يافت نشد.نتيجه‌گيري: نتايج به دست آمده نشان از وجود ژن‌هاي AmpC در نمونه‌هاي مولد بتالاكتاماز دارد كه اين امر، تهديدي جدي در مصرف سفالوسپورين‌هاي نسل سوم به شمار مي‌آيد. به منظور جلوگيري از شيوع اين مقاومت‌ها، بايد مطالعات مبتني بر روش‌هاي مولكولي جهت شناسايي رايج بتالاكتاماز‌هايي مانند AmpC انجام شود.