تأثير تمرينات در آب بر QT قلبي بر روي بيماران مبتلا به اختلال هول (Panic)

مقدمه: اختلال هول (Panic)، جزء اختلالات رواني شايع مي‌باشد و با وقوع غير منتظره و خود به خودي حملات Panic مشخص مي‌گردد كه با علايم شناختي و جسمي همراه است و مي‌تواند باعث عوارض قلبي عروقي، تنفسي، عصبي و روده‌اي، تعريق، لرز، تب و عوارض روان‌شناختي گردد. با توجه به اين كه تمرينات در آب، در كاهش علايم قلبي عروقي مؤثر است، هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، تعيين تأثير تمرينات در آب بر QT قلبي در بيماران مبتلا به اختلال Panic بود. روش‌ها: جهت انجام اين تحقيق، 36 زن مبتلا به اختلال Panic با ميانگين سن 6.45 ± 6.38 سال و وزن 11.04 ± 70.64 كيلوگرم پس از طي غربالگري پزشكي به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مورد و شاهد (18 = n) قرار گرفتند. QT با استفاده از الكتروكارديوگرافي (Electrocardiography يا ECG) قبل و بعد از 12هفته اندازه‌گيري شد. گروه مورد در يك برنامه‌ي 12 هفته‌اي تمرينات در آب (هر هفته 3 جلسه‌ي يك ساعته با شدت 8550 درصد بيشترين ضربان قلب) شركت كردند. گروه شاهد به زندگي معمول خود ادامه دادند. پس از 12 هفته، كليه‌ي متغيرها دوباره اندازه‌گيري شد. به منظور مقايسه‌ي درون‌ گروهي، از آزمون Paired t و مقايسه‌ي بين گروهي از آزمون ANCOVA استفاده شد. يافته‌ها: مقايسه‌ي ميانگين دو گروه براي شاخص‌هاي مورد مطالعه نشان داد كه پس از 12 هفته تمرينات در آب، QT، QTC ، QRS و ميزان ضربان قلب (Heart rate يا HR) در بيماران مبتلا به اختلال Panic در گروه مورد، نسبت به گروه شاهد كاهش معني‌داري داشت (0.001 P). نتيجه‌گيري:مي‌توا‌ن از تمرينات در آب به عنوان يك روش درماني براي بهبود شاخص‌هاي قلبي عروقي در بيماران مبتلا به اختلال Panic استفاده كرد.