مقايسه‌ي يافته‌هاي معاينه‌ي باليني و تصويربرداري رزونانس مغناطيسي با آرتروسكوپي در بيماران با آسيب مينيسك و ليگامان زانو

مقدمه: مفصل زانو به عنوان يكي از شايع‌ترين محل‌هاي آسيب در اثر تروما مي‌باشد كه شناسايي بيماري‌هاي جدي آن با دقت بالا امري ضروري است. بنابراين، هدف از انجام اين مطالعه، مقايسه‌ي يافته‌هاي معاينه‌ي باليني و تصويربرداري رزونانس مغناطيسي (Magnetic resonance imaging يا MRI) با آرتروسكوپي در بيماران با آسيب مينيسك و ليگامان زانو بود. روش‌ها: اين مطالعه، بر روي 100 بيمار كه كانديداي آرتروسكوپي بودند، انجام گرفت. پس از اخذ رضايت از بيماران و ثبت اطلاعات دموگرافيك، بيماران تحت معاينه‌ي باليني زانو و تصويربرداري MRI از زانو قرار گرفتند. گزارش‌هاي MRI توسط يك راديولوژيست خوانده شد و نتيجه‌ي هر كدام از روش‌ها با نتيجه‌ي آرتروسكوپي (استاندارد طلايي يا Gold standard) مقايسه شد و حساسيت، ويژگي و دقت هر روش محاسبه گرديد. lt;/p gt; lt;p dir= RTL gt; lt;strong gt;يافته‌ها: lt;/strong gt; حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري مثبت و منفي و دقت كلي معاينه‌ي باليني در تشخيص پارگي Anterior cruciate ligament (ACL) به ترتيب برابر با 100، 0/75، 1/94، 100 و 0/95 درصد بود و اما در رابطه با MRI، اين مقادير به ترتيب برابر با 7/93، 100، 100، 0/80 و 0/95 درصد به دست آمد. همچنين، براي تشخيص آسيب مينيسك، در رابطه با معاينه‌ي باليني، مقادير پيش‌گفته به ترتيب برابر با 74/1، 100، 100، 73/7 و 85/0 درصد بود و در رابطه با MRI به ترتيب برابر با 93/1، 88/1، 91/5، 90/2 و 91/0 درصد به دست آمد. با توجه به سطح معني‌داري، براي تشخيص پارگي ACL، معاينه‌ي باليني داراي حساسيت بيشتر و MRI داراي ويژگي بيشتري بود، اما دقت هر دو برابر بود. همچنين، براي تشخيص آسيب مينيسك، معاينه‌ي باليني داراي ويژگي بالاتر اما MRI داراي حساسيت بيشتري بود و دقت MRI بالاتر بود. نتيجه‌گيري: معاينه‌ي باليني و MRI داراي دقت‌هاي نزديك به هم در تشخيص بيماري‌هاي زانو (پارگي ACL و آسيب مينيسك) مي‌باشند.