بررسي مقايسه‌اي تأثير سلنيوم دز بالا بر حداكثر فشار عضلات دمي در بيماران بدحال دريافت كننده‌ي خون بستري در بخش مراقبت‌هاي ويژه

مقدمه:مطالعات قبلي نشان داده است كه بيماران دريافت كننده‌ي خون كه تحت تهويه‌ي مكانيكي قرار دارند، با افزايش مقاومت راه هوايي روبه‌رو مي‌شوند. هدف از انجام اين مطالعه، تعيين تأثير سلنيوم با دز بالا بر حداكثر فشار عضلات دمي در بيماران بدحال بستري دريافت كننده‌ي خون در بخش مراقبت‌هاي ويژه‌ي بيمارستان الزهراي (س) اصفهان بود.روش‌ها:در يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، 102 بيمار تحت ونتيلاسيون با ونتيلاتور مدك كه سابقه‌ي دريافت خون داشتند، در سه گروه دريافت كننده‌ي 1000 و 500 ميكروگرم سلنيوم تزريقي و بدون دارو (شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. بيماران در طي مدت تهويه‌ي مكانيكي از نظر پارامترهاي تنفسي و ميزان مقاوت راه‌هاي هوايي، بررسي و مقايسه شدند.يافته‌ها:ميانگين حداكثر فشار عضله‌ي دمي در بدو شروع ونتيلاسيون در سه گروه شاهد و 500 ميكروگرم و 1000 ميكروگرم سلنيوم به ترتيب 2.67 ± 28.12، 2.65 ± 29.41 و 2.16 ± 28.5 سانتي‌متر آب بود و اختلاف معني‌داري بين سه گروه ديده نشد (0.10 = P). ميانگين اين متغير در زمان رسيدن به Pressure support ventilation (PSV) معادل 8 سانتي‌متر آب، در سه گروه پيش‌گفته به ترتيب 1.47 ± 30.29-، 1.39 ± 30.12 و 1.96 ± 30.74 سانتي‌متر آب بود و اختلاف سه گروه معني‌دار نبود (0.28 = P). اين ميانگين در زمان رسيدن به PSV معادل 5 سانتي‌متر آب به ترتيب 1.91 ± 31.82، 2.68 ± 33.35 و 5.22 ± 30.76 سانتي‌متر آب بود؛ اختلاف سه گروه معني‌دار نبود (0.10 = P).نتيجه‌گيري:تجويز مقادير مختلف سلنيوم با كاهش مقاومت راه هوايي در بيماران تحت تهويه‌ي مكانيكي همراه نبود. از اين رو، توصيه مي‌گردد مطالعات وسيع‌تر و با حجم نمونه‌ي بالاتري در مورد نقش سلنيوم در بهبود پارامترهاي تنفسي و تهويه‌اي، زمان و موفقيت جداسازي بيماران از دستگاه تهويه‌ي مكانيكي و ديگر پارامترهاي تهويه‌ي مكانيكي انجام گيرد.