تأثير يك دوره تمرين ورزشي مقاومتي با شدت بالا بر سطوح اينترلوكين -10، Tumor necrosis factoralpha (TNFα) و Brainderived neurotrophic factor (BDNF) در مغز رت‌هاي Lewis مبتلا به آنسفالوميليت خود ايمن تجربي

مقدمه: Multiple sclerosis (MS)، بيماري التهابي دميلينه كننده‌ي مزمن Central nervous system (CNS) است. واكنش التهابي با تنظيم افزايشي انواعي از سيتوكاين‌ها در ضايعات MS همبستگي دارد. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي تأثير برنامه‌ي ورزشي مقاومتي با شدت بالا در پيش‌گيري از بيماري آنسفالوميليت خود ايمني (Experimental autoimmune encephalomyelitis يا EAE) (مدلي براي مطالعه‌ي MS) بود. روش‌ها: تمرينات مقاومتي به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. شروع برنامه‌ي تمريني با بار معادل ۵۰ درصد وزن بدن رت بود. حيوانات در دو جلسه‌ي اول، 10۸ تكرار (بالا رفتن از نردبان) را با فواصل استراحت ۲ دقيقه‌اي انجام دادند. رت‌ها با نخاع خوكچه‌ي هندي و Complete Freund s adjuvant ايمونيزه شدند. روند بيماري و تغييرات وزن رت‌ها روزانه مورد ارزيابي قرار گرفت. مدل آنسفالوميليت خود ايمني در انتهاي هفته‌ي ششم تمرينات القا شد.يافته‌ها: تمرين مقاومتي در رت‌هاي ماده‌ي نژاد Lewis مبتلا به آنسفالوميليت خود ايمني، منجر به كاهش معني‌دار Tumor necrosis factor alpha (TNFα) (0/001 = P) و افزايش معني‌دار اينترلوكين-10 (Interleukin-10 يا IL-10) (0/001 = P) شد، اما تغيير معني‌داري در عامل مشتق شده از مغز (Brainderived neurotrophic factor يا BDNF) ايجاد نكرد (0/055 = P). همچنين، علايم باليني در رت‌هاي تمرين كرده با تأخير ظاهر شد.نتيجه‌گيري:با توجه به نتايج، به نظر مي‌رسد تمرينات مقاومتي با مدت و شدت لازم موجب تأخير در بروز و كاهش شدت علايم باليني، عدم تغيير BDNF، كاهش TNF-α و افزايش IL-10 در رت‌هاي Lewis مبتلا به آنسفالوميليت خود ايمني مي‌شود.