مقايسه‌ي طرح درمان‌هاي مختلف در راديوتراپي Hodgkin با درگيري گردن و مدياستن به روش ميدان‌هاي موازي مخالف

مقدمه: لنفوم Hodgkin، يكي از بيماري‌هاي بدخيم قابل درمان است. شيوع بدخيمي‌هاي ثانويه به ويژه سرطان سينه و بيماري‌هاي قلبي- عروقي پس از راديوتراپي، اهميت بهينه كردن طرح ‌درمان براي بيمار را ضروري مي‌نمايد. در اين مطالعه، مقايسه‌اي بين انواع طرح درمان‌هاي قابل انجام با به كارگيري فوتون‌هاي 6 و 18 مگاولت بر روي ناحيه‌ي درماني گردن و مدياستن انجام گرديد. روش‌ها: در اين مطالعه، با استفاده از نرم‌افزار TiGRT كانتورينگ تمام اعضاي حساس و حجم درماني براي 18 بيمار زن مبتلا به لنفوم Hodgkin با درگيري گردن و مدياستن انجام شد و سپس، طرح درمان‌هاي مختلف با ميدان قدامي- خلفي (AP-PA) با انرژي 6 و 18 مگاولت با وزن‌هاي مختلف مقايسه گرديد. يافته‌ها: استفاده از فوتون 18 مگاولت با وزن يكسان از قدام و خلف نسبت به فوتون رايج 6 مگاولت، سبب كاهش 9-2 درصد دز ميانگين براي اعضاي پستان، قلب و ريه مي‌شود. تغيير نقطه‌ي طبيعي‌سازي از مركز تومور به Sternal notch، اگر چه سبب كاهش دز ميانگين رسيده به اعضاي مورد مطالعه مي‌گردد، اما با كاهش 13-9 درصدي دز ميانگين رسيده به حجم درماني، معيار طراحي درمان (105 درصد ± دز تجويزي) را برآورده نكرد. نتيجه‌گيري: براي زنان مبتلا به لنفوم Hodgkin با درگيري مدياستن و گردن، استفاده از فوتون 18 مگاولت با وزن يكسان از قدام و خلف با برآورده كردن معيار طراحي درمان (105 درصد ± دز تجويزي) مناسب‌تر مي‌باشد. قرار دادن نقطه‌ي ايزوسنتر در مركز تومور نسبت به Sternal notch نتيجه‌ي مطلوب‌تري ايجاد مي‌كند. يكنواختي بهتر توزيع دز در حجم درمان در به كارگيري فوتون 18 مگاولت حاصل مي‌گردد.