بررسي عملكرد تيم احياي بيمارستان شهيد چمران اصفهان در سال 1394

مقدمه: يكي از مهم‌ترين اقدامات جهت نجات جان بيماران دچار Arrest قلبي، انجام عمليات احيا مي‌باشد. اين مطالعه، با هدف بررسي عملكرد تيم احياي بيمارستان چمران اصفهان انجام شد.روش‌ها: اين مطالعه‌ي مقطعي، شامل 211 نفر از بيماراني بود كه در سال 1394 در بيمارستان يا خارج از آن دچار Arrest قلبي- تنفسي شده بودند و براي آن‌ها، احياي قلبي ريوي (Cardiopulmonary resuscitation يا CPR) شروع شده بود. اطلاعات احياي بيماران از روي چك ليست از پيش تهيه شده، تكميل گرديد.يافته‌ها: در اين مطالعه، 211 نفر بيمار شامل 140 نفر (66.35 درصد) مرد و 71 نفر (33.65 درصد) زن مورد بررسي قرار گرفتند. شاخص‌هاي دموگرافيك اعم از جنس، سن بيماران و محل شروع احيا (داخل و يا خارج بيمارستان) در موفقيت اوليه و بقاي يك ماهه تأثير نداشت (0.050 P براي همه)، اما نياز به احياي پيشرفته، فاصله‌ي زماني بين Arrest تا شروع احياي پيشرفته، نياز به شوك (در ريتم‌هاي قابل شوك)، فاصله‌ي زماني Arrest تا اولين شوك، طول مدت CPR و انطباق احياي پايه و پيشرفته با الگوريتم American Heart Association (AHA) در موفقيت اوليه‌ي احيا تأثير معني‌داري داشت (0.050 P براي همه)، اما در مورد بقاي يك ماهه فقط فاصله‌ي زماني Arrest تا اولين شوك تأثير معني‌داري داشت (0.010 = P).نتيجه‌گيري: در اين مطالعه، تأثير شاخص‌هاي دموگرافيك بر نتايج حاصل معني‌دار نبود، اما نياز به احياي پايه، پيشرفته و دريافت شوك در ريتم‌هاي قابل شوك و همچنين، فاصله تا انجام اولين شوك، تأثير معني‌داري بر موفقيت اوليه‌ي حاصل از احيا داشته است. عدم تطابق احيا در درصدي از موارد با راهنماي AHA، ضرورت بازآموزي منظم و مدون را گوشزد مي‌كند.