مقايسه‌ي نتايج باليني استفاده از دو تكنيك گچ‌گيري Spica در شكستگي‌هاي تنه‌ي فمور

مقدمه: شكستگي شافت فمور، شايع‌ترين آسيب عمده‌ي ارتوپدي در اطفال است. به طور معمول، از دو روش گچ‌گيري Spica جهت درمان شكستگي‌هاي ايزوله‌ي شافت فمور در كودكان زير 8 سال استفاده مي‌شود. اين مطالعه، با هدف مقايسه‌ي اين دو روش و مزايا و معايب آن‌ها طراحي و انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه، به صورت مورد شاهدي روي 35 كودك 62 سال با شكستگي شافت فمور ايزوله كه به بيمارستان شهيد باهنر كرمان مراجعه كردند، انجام شد. كليه‌ي بيماران به مدت 6 ماه پي‌گيري شدند. 17 بيمار تحت گچ‌گيري به روش نوع 1 (90/90) و 18 بيمار تحت گچ‌گيري به روش نوع 2 (45/45) قرار گرفتند. بيماران از لحاظ طول اندام، دفورميتي انگولار، قدرت عضلاني، آسيب عصبي عروقي، سندرم كمپارتمان و آسيب‌هاي پوستي بررسي شدند. پس از باز كردن گچ، پرسش‌نامه‌ي طراحي شده در مورد فعاليت‌هاي كودك، توسط والدين جواب داده شد. يافته‌ها: تمامي بيماران در هر دو گروه پس از حداكثر 8 هفته جوش‌خوردگي (Union) كامل داشتند. در گروه 45/45 ميانگين ميزان دشواري در حركت كردن به اطراف 2/41 ± 5/77و در گروه 90/90 اين ميزان 1/43 ± 8/05به دست آمد كه تفاوت دو گروه معني‌دار بود (0/002= P). ميزان دشواري ترك خانه و محوطه‌ي منزل توسط بيماران در گروه 45/45 معادل 2/94± 5/77و در گروه 90/90 برابر 1/76± 8/00 به دست آمد كه از لحاظ آماري تفاوت معني‌دار داشت (0/011 = P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج