بررسي زمان بقا و عود بيماران مبتلا به سرطان كولون در مراجعين به مركز آموزشي درماني الزهراي (س) اصفهان در سال‌هاي 90-1381

مقدمه: سرطان كولون در مقايسه با ساير بدخيمي‌ها، شيوع بالايي دارد و از طرفي، اين بيماري داراي علايم بسيار شديد و پيش‌آگهي ضعيفي است. از اين رو، هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، بررسي زمان بقا و عود بيماران مبتلا به سرطان كولون در طي 10 سال بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، بر روي 100 بيمار انجام گرفت. براي جمع‌آوري اطلاعات مربوط به هر يك از بيماران، از پرونده‌هاي بيمارستاني آن‌ها استفاده شد. در صورت وجود نقص در پرونده و يا عدم اطلاع از وضعيت فعلي بيمار، از طريق آدرس و يا شماره‌ي تلفن با بيماران تماس گرفته شد و نواقص موجود در پرونده برطرف گرديد. جهت تعيين ميزان بقا، از روش Kaplan-Meier و براي مقايسه‌ي ميزان بقا، از روش Log rank استفاده شد. يافته‌ها: از ميان شركت كنندگان، 64 نفر (64 درصد) مرد و 36 نفر (36 درصد) زن بودند. همچنين، بقاي يك ساله برابر 89 درصد و بقاي 5 ساله برابر 47 درصد بود. تعداد 54 درصد از مراجعين در قيد حيات بودند و ميانگين و ميانه‌ي زمان بقاي بيماران به ترتيب 57/78 و 62/00 ماه (4/81 و 5/17 سال) بود. همچنين، مشخص شد كه دريافت شيمي‌درماني بعد از عمل و عود موضعي، بر روي بقاي بيماران تأثير معني‌داري دارد (0/050 P). در عود موضعي، تنها 22 درصد از مراجعين دچار عود شده بودند و جنسيت، مرحله‌ي (Stage) بيماري، متاستاز كبدي، وضعيت فعلي بيمار و درگيري گره‌ي لنفاوي بر روي زمان عود بيماري افراد مبتلا به سرطان كولون مؤثر بود (0/050 P). نتيجه‌گيري: مرحله‌ي بيماري، شيمي‌درماني بعد از عمل، عود موضعي و درگيري گره‌ي لنفاوي در ميزان بقاي بيماران مؤثر است و سبب تغيير ميزان بقاي بيماران مي‌شود. از اين رو، با تشخيص زود هنگام بيماران و تركيب چندين روش درماني، مي‌توان ميزان بقاي بيماران را افزايش داد.