مقايسه‌ي دو روش جراحي پلاك لاكينگ ولار و پين‌گذاري از راه پوست بدون استفاده از اكسترنال فيكساتور در درمان شكستگي خارج مفصلي و ناپايدار ديستال راديوس (UDRF): مطالعه‌ي باليني تصادفي و كنترل شده‌ي يك سوكور

مقدمه يكي از شكستگي‌هاي شايع، شكستگي ديستال راديوس مي‌باشد و درمان‌هاي مختلفي براي آن پيشنهاد شده است. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، مقايسه‌ي جااندازي باز و فيكساسيون داخلي (Open reduction and internal fixation يا ORIF) با استفاده از يك پلاك لاكينگ ولار در مقايسه با پين‌گذاري از راه پوست و گچ‌گيري زيرآرنج در بيماران كمتر از 60 سال با تراكم استخوان خوب كه شكستگي ديستال راديوس ناپايدار (Unstable distal radius fracture يا UDRF) خارج مفصلي داشتند، بود. ;روش‌ها اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني يك سوكور بود. 88 بيمار در طيف سني 18 تا 60 سال، با شكستگي بسته و خارج مفصلي UDRF مورد بررسي قرار گرفتند. ميزان درد [با استفاده از مقياس آنالوگ ديداري (Visual analog scale يا VAS)] و نتايج عملكردي دو روش پين‌گذاري از راه پوست و پلاك‌گذاري، 3 و 12 ماه پس از عمل جراحي مقايسه گرديد. ;يافته‌ها شدت درد 3 و 12 ماه پس از درمان در گروه پين‌گذاري بيشتر بود (به ترتيب 0/001= P و 390/ = P). دامنه‌ي حركات مفصل در گروه پلاك‌گذاري به طور قابل توجهي بهتر بود (0/001 P). تفاوت معني‌داري در توانايي انجام فعاليت‌هاي روزانه 3 ماه پس از درمان بين دو گروه وجود داشت، اما محدوديت قابل توجهي در فعاليت‌هاي روزانه، 12 ماه بعد از عمل جراحي در گروه پين‌گذاري مشاهده شد (0/004= P). ;نتيجه‌گيري ثابت كردن شكستگي با پلاك را مي‌توان روش مناسب‌تري براي درمان شكستگي ديستال راديوس ناپايدار خارج مفصلي در مقايسه با پين‌گذاري از راه پوست از نظر ميزان درد پس از عمل، دامنه‌ي حركات مفصلي و عملكرد در بيماران كمتر از 60 سال دانست.