شناسايي وضعيت مبنا براي مطالعات سونوگرافيك فاشياي توراكولمبار زنان

مقدمه فاشيا، بافت فيبري كلاژني است كه قسمتي از سيستم گسترده‌ي انتقال نيروي بدن را شكل مي‌دهد. براي شناخت دقيق نقش اين عامل غير انقباضي و بسيار گسترده و تأمين كننده‌ي ثبات و غني از گيرنده‌هاي عمقي، مطالعات زيادي مورد نياز است. مطالعاتي كه به بررسي فاشياي توراكولمبار موجود زنده پرداخته‌اند، به طور معمول از تكنيك‌هاي سونوگرافي بهره برده‌اند. با توجه به تنوع وضعيت‌هاي مورد مطالعه، مطالعه‌ي حاضر با هدف ارايه‌ي وضعيتي مبنا براي انجام اين مطالعات انجام شد. ;روش‌ها 53 آزمودني سالم به صورت داوطلبانه با اعلام رضايت كتبي در اين مطالعه شركت داده شدند. سپس، با علامت‌گذاري 2 سانتي‌متري مهره‌ي و در وضعيت‌هاي دمر، نشسته و چهار دست و پا و در انتهاي دم و بازدم در سمت راست و چپ ضخامت فاشياي توراكولمبار با استفاده از روش سونوگرافي ثبت شد. ;يافته‌ها يافته‌هاي سونوگرافي در دو وضعيت دمر و نشسته نشان داد كه ضخامت فاشيا در انتهاي دم به طور معني‌داري بيشتر از انتهاي بازدم بود و اين رابطه در هر دو طرف راست و چپ برقرار بود، اما در وضعيت چهار دست و پا، اين رابطه معكوس شد؛ به گونه‌اي كه ضخامت بافت فاشيا در انتهاي بازدم، بيشتر از انتهاي دم بود. از اين رو، عامل تنفس بر ضخامت فاشيا و عامل وضعيت نيز بر تغييرات ضخامت فاشيا تأثيرگذار است. ;نتيجه‌گيري يافته‌ها نشان مي‌دهد كه رفتار فاشياي توراكولمبار در وضعيت‌هاي مختلف، متفاوت است. از طرفي تنفس نيز تعيين كننده‌ي رفتار فاشيا مي‌باشد. از اين رو، پيشنهاد مي‌شود با اصلاح وضعيت و انجام تمرينات تنفسي، احتمال مي‌رود در بلند مدت، تغييراتي در فاشياي توراكولمبار مشاهده گردد. همچنين، در انجام مطالعات سونوگرافيك، به طور حتمي بايد به اين دو عامل توجه ويژه‌اي شود. اين مطالعه، وضعيت نشسته‌ي سمت راست و انتهاي بازدم را به عنوان وضعيت مبنا در ارزيابي سونوگرافيك Thoracolumbar fascia (TLF) معرفي مي‌نمايد.