اثرات ال-كارنيتين بر روي پارامترهاي التهابي و آنژيوژنز در مدل التهابي Air Pouch در موش صحرايي

مقدمه: اين مطالعه، با هدف بررسي اثرات داروي الكارنيتين (L-Carnitine يا L-car) بر روي پارامترهاي التهابي و آنژيوژنز در مدل التهابي Air pouch انجام شد. روش‌ها: در ناحيه‌ي پشتي موش‌هاي صحرايي نر نژاد Wistar، پس از بيهوشي به ترتيب 20 و 10 ميلي‌ليتر هواي استريل در روزهاي 1 و 3 به صورت زير پوستي تزريق شد. در روز 6، كاراژنين به داخل Pouch تزريق گرديد. نرمال‌سالين به عنوان شاهد و L-car با دزهاي 250، 500، 1000 و 2000 ميكروگرم به ازاي هر موش، هم‌زمان با تزريق كاراژنين و همچنين 24 و 48 ساعت بعد از آن به داخل Pouch تزريق شد. بعد از 72 ساعت، مايع داخل Pouch براي تعيين حجم اگزودا و شمارش لكوسيتي و اندازه‌گيري غلظت Vascular endothelial growth factor (VEGF) و Interleukin-1 beta (IL-1ß) جمع‌آوري و بافت گرانولوماي تشكيل شده از بدن حيوان جدا و توزين گرديد. براي تعيين آنژيوژنز در بافت گرانولوما، از روش سنجش غلظت هموگلوبين استفاده شد. يافته‌ها: L-car با تمام دزهاي به كار رفته، تجمع لكوسيتي را در اگزودا كاهش داد (0/001 P)، اما وزن بافت گرانولوما فقط با دز 2000 ميكروگرم كم شد (0/001 P). حجم اگزودا نيز با تمام دزها و سطح IL-1ß با دزهاي 250 و 500 ميكروگرم دارو به صورت معني‌داري كاهش يافتند. Lcar، نه تنها اثرات مهاري بر روي VEGF نداشت، بلكه دز 1000 ميكروگرم آن سطح VEGF را افزايش داد (0/01 P). نتيجه‌گيري: اثرات ضد التهابي دارد، اما با دزهاي به كار رفته، فاقد اثر ضد آنژيوژنز در اين مدل بود. احتمال مي‌رود اثرات ضد التهابي L-car با اثر مهاري آن بر روي IL-1ß مرتبط باشد.