بررسي پلي‌مورفيسم پروموتر ژن اينترلوكين 10 (819C/T) در بيماران با عفونت مزمن هپاتيت B

مقدمه: عفونت هپاتيت B به لحاظ اپيدميولوژيكي يك معضل عمده به حساب مي‌آيد. نتايج باليني عفونت با ويروس هپاتيت B بين افراد مختلف، از پاك‌سازي خود به ‌خود ويروس از بدن تا هپاتيت مزمن، متفاوت است. اين تنوع، مي‌تواند به دليل وارياسيون در ژن‌هاي كد كننده‌ي سيتوكاين‌ها باشد. تصور مي‌شود اينترلوكين 10 (Interleukin-10)، به عنوان يك سيتوكاين ضد التهابي بر حساسيت به عفونت هپاتيت B اثرگذار باشد. اين مطالعه، با هدف بررسي نقش پلي‌مورفيسم تك نوكلئوتيدي -819C/T (rs1800871) پروموتر ژن اينترلوكين 10 به عنوان نشانگر براي پيش‌آگهي از استعداد ابتلا به عفونت مزمن هپاتيت B انجام گرفت. روش‌ها: از 122 نفر كه نتيجه‌ي آزمايش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) آن‌ها براي عفونت هپاتيت B مثبت شده بود (گروه مورد)، نمونه‌ي خون دريافت شد. 138 فرد سالم نيز گروه شاهد را تشكيل دادند. براي بررسي پلي‌مورفيسم و تعيين ژنوتيپ، از روش واكنش زنجيره‌ي پليمراز- پلي‌مورفيسم طول قطعه‌ي محدود (Polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism يا PCR-RFLP) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج بيانگر فراواني بالاتر ژنوتيپ CT در مبتلايان به هپاتيت B (50/8 درصد)، در مقايسه با افراد شاهد (32/6 درصد) بود. اختلاف معني‌داري به لحاظ آماري در فراواني ژنوتيپي (0/007 = P) و آللي (0/018= P) پلي‌مورفيسم تك نوكلئوتيدي -819C/T پروموتر ژن اينترلوكين 10 بين گروه مورد (مبتلايان به هپاتيت B) و گروه شاهد مشاهده شد. نتيجه‌گيري: پلي‌مورفيسم -819C/T اينترلوكين 10 مي‌تواند با عفونت مزمن هپاتيت B مرتبط باشد و اين پلي‌مورفيسم را شايد بتوان به عنوان عامل احتمالي پيش‌آگهي از پيشرفت عفونت مزمن هپاتيت B در نظر گرفت.