نقش سلول‌هاي دندريتيك تحمل‌زا در درمان بيماري‌هاي خودايمن

سلول‌ دندريتيك، سلول‌ ويژه‌ي عرضه كننده‌ي آنتي‌ژن مي‌باشد كه نقش مهمي در فعال‌ سازي پاسخ‌هاي ايمني و القاي تحمل دارد. اين سلول‌ها، داراي دو زير گروه اصلي سلول‌هاي دندريتيك معمولي و سلول‌هاي دندريتيك پلاسموسايتوئيد مي‌باشند. بيماري‌هاي خودايمن به علت شكست تحمل پاسخ‌هاي ايمني بدن رخ مي‌دهد. ديدگاه‌هاي درماني متداول جهت درمان بيماري‌هاي خودايمن بر مبناي عوامل و داروهاي غير اختصاصي استوار است. مصرف اين عوامل، اغلب اثرات جانبي شديدي به دنبال دارد. فهم بهتر از فنوتيپ و عملكرد سلول‌هاي دندريتيك، موجب ايجاد شيوه‌‌هاي متعدد براي ساخت سلول‌هاي دندريتيك تحمل‌زا (tolerogenic dendritic cells يا tolDCs) در محيط آزمايشگاهي شد. سلول دندريتيك تحمل‌زا، نقش مهمي در حفظ تحمل ايمني از طريق ايجاد آنرژي، القاي جمعيت لنفوسيت‌هاي T تنظيمي و يا حذف سلول‌هاي T اتوراكتيو دارد. مطالعه‌ بر روي مدل‌هاي حيواني و آزمايشگاهي، موجب استفاده از اين سلول‌ها در درمان بيماري‌هاي خودايمن شد. در اين مقاله، عوامل و مكانسيم‌هاي مختلف توليد كننده‌ي سلول‌هاي دندريتيك تحمل‌زا، كاربرد آن‌ها در القاي تحمل و سركوب پاسخ‌هاي خودايمن در مدل‌هاي حيواني و كارآزمايي‌هاي باليني را شرح داده مي‌شود. در انتها، در مورد نكات مهم پيش رو در استفاده از اين سلول‌ها در درمان بيماري‌هاي خودايمن بحث خواهد شد.