بررسي عوامل مؤثر بر بقاي زنان مبتلا به سرطان پستان با استفاده از مدل Bayesian Cox

مقدمه: سرطان پستان يكي از بيماري‌هاي شايع در ميان زنان است كه عوامل مختلفي در ايجاد آن دخالت دارند. هدف از انجام اين مطالعه، بررسي تأثير نشانگرهاي تومور Estrogen receptor (ER)، Human epidermal growth factor receptor 2 (Her2) و آنتي‌ژن Ki67 و ديگر عوامل تأثيرگذار بر روي بقاي بيماران شهر يزد با استفاده از روش آناليز Bayesian Cox چندگانه بود.روش‌ها: از ميان مراجعه كنندگان به مركز پرتودرماني شهيد رمضان‌زاده، 538 نفر از بيماران مبتلا به سرطان پستان شناسايي شدند و اطلاعات آنان از سال‌هاي 91-1384 ثبت شد. از نرم‌افزار R نسخه‌ي 2.4.3 براي آناليز داده‌ها استفاده گرديد. همچنين، P 05.0به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميانگين سن شركت كنندگان 11.16 ± 48.03 سال و ميانگين زمان بقا 4.23 ± 97.64 ماه بود. با استفاده از روش Kaplan–Meier ميزان بقاي 1، 3، 5 و 8 ساله‌ي زنان مبتلا به سرطان پستان به ترتيب 0.976، 0.898، 0.823 و 0.737 برآورد گرديد. نتايج حاصل از آناليز چندگانه‌ي Bayesian Cox نشان داد كه متغيرهاي Ki67 (1/630-6/372 = Prediction interval يا PI 95 درصد، 3.260 = Hazard ratio يا HR) و ER (2/023-3/354 = PI 95 درصد، 2.592 = HR)، مرحله‌ي بيماري (7/730-4/079 = PI 95 درصد، 5.620 = HR)، درگيري غدد لنفاوي (2/790-1/127 = PI 95 درصد، 1.761 = HR) و جراحي (1/102-2/422 = PI 95 درصد، 1.631 = HR) روي زمان بقا تأثير معني‌داري داشتند.نتيجه‌گيري: طبق آناليز Bayesian Cox چندگانه، متغيرهاي مرحله‌ي بيماري و درگيري غدد لنفاوي و نوع عمل جراحي و نشانگرهاي Ki67 و ER بر روي مخاطره‌ي مرگ تأثير مثبت دارند. با تلفيق روش Bayesian Cox و نيمه پارامتري در آناليز بقا، به دليل استفاده از اطلاعات پيشين و عدم نياز به برقراري شروط روش پارامتري، مدل انعطاف‌پذيري و نيرومندي بيشتري در برابر اختصاص اشتباه احتمالات را دارد. اين امر به نتايج اعتبار بيشتري مي‌بخشد.