مقايسه ي دو روش اداره ي بيهوشي در بهبود پي آيند آزمون Wake-up حين اعمال جراحي ترميمي ستون فقرات

مقدمه: يكي از اقدامات پايشي جهت پيش گيري از آسيب هاي پايدار در جراحي هاي ترميمي ستون فقرات انجام آزمون Wake-up مي باشد. اين مطالعه، با هدف مقايسه ي هالوپريدول و پروپوفول جهت نگهداري بيهوشي از نظر بهبود كيفيت و سرعت انجام اين آزمون، انجام شد. روش ها: در يك كارآزمايي باليني، 42 بيمار كانديداي اسكليوز به طور تصادفي در دو گروه قرار گرفتند. در گروه مورد، جهت نگهداري بيهوشي از هالوپريدول وريدي به ميزان 0.1 ميلي گرم/كيلوگرم در يك دز و نيروس اكسايد 50 درصد و تجويز هر 30 دقيقه 0.15 ميلي گرم/كيلوگرم آتراكوريوم و 1 ميكروگرم/كيلوگرم فنتانيل استفاده شد. در گروه شاهد، پروپوفول 0.6 ميلي گرم/كيلوگرم در ساعت و رمي فنتانيل 0.15 ميكروگرم/كيلوگرم/ساعت تزريق شد و آتراكوريوم مشابه گروه مورد استفاده گرديد. دو گروه، از نظر سرعت و كفايت انجام آزمون Wake-up و بعضي شاخص هاي هموديناميك و تنفسي مقايسه شدند. يافته ها: فشار متوسط شرياني در گروه مورد (2.80 ± 79.73 ميلي متر جيوه) با گروه شاهد (2.60 ± 36/ 81 ميلي متر جيوه) تفاوت معني داري داشت (0.029 = P). تعداد ضربان قلب نيز در گروه مورد (3.90 ± 88.26) با گروه شاهد (5.20 ± 92.78) تفاوت معني داري داشت (0.040 = P). همچنين، درصد اشباع اكسيژن در دو از نظر آماري اختلاف معني داري داشت (0.001 P). از طرفي، ميانگين زمان بيدار شدن در زمان انجام آزمون Wake-up در گروه هالوپريدول 0.66 ± 2.38 و در گروه پروپوفول 2.44 ± 11.52 دقيقه (0.001 P) و ميانگين زمان خارج سازي لوله ي تراشه در دو گروه پيش گفته، به ترتيب 153.71 ± 296.40 و 319.18 ± 393.33 ثانيه بود (0.001 P). نتيجه گيري: استفاده از هالوپريدول در مقايسه با پروپوفول جهت نگهداري بيهوشي در جراحي اسكليوز ضمن حفظ شرايط هموديناميك و تنفسي مناسب از نظر زمان بيدار شدن و كفايت انجام و موارد موفقيت انجام آزمون Wake-up مناسب تر مي باشد.