بررسي ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد پزشكان عمومي تهران در خصوص تجويز و مصرف منطقي دارو

مقدمه: با توجه به نقش مهم پزشكان عمومي در تجويز دارو، جهت پيش‌گيري از تجويز غير منطقي، به كارگيري دقت و مهارت لازم توسط اين افراد ضروري مي‌باشد. مطالعه‌ي حاضر، با هدف بررسي ميزان آگاهي، نگرش و عملكرد صحيح پزشكان عمومي در تجويز منطقي دارو و عوامل مؤثر بر آن طراحي گرديد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- مقطعي كه در شهر تهران انجام شد، ميزان آگاهي و نگرش 135 پزشك عمومي در زمينه‌ي تجويز و مصرف منطقي دارو با پرسش‌نامه و ميزان عملكرد آنان توسط چك ليست مورد بررسي قرار گرفت. پرسش‌نامه‌ها و چك ليست‌ها توسط بيمارنماهاي آموزش ديده (بيمار استاندارد) پس از ويزيت پزشك به دقت تكميل شد. يافته‌ها: 79.3 درصد پزشكان عمومي از آگاهي كافي و 45.9 درصد از آنان نگرش مثبت و خيلي مثبت در زمينه‌ي تجويز و مصرف منطقي دارو برخوردار بودند. 50.4 درصد پزشكان نيز عملكرد مناسبي در زمينه‌ي تجويز منطقي دارو داشتند. نتايج نشان داد عملكرد پزشكان در دو گروه جنسي اختلاف معني‌داري دارد (2.1 = t، 0.030 = P). همچنين، سن (0.160- = R، 0.005 = P) و سابقه‌ي شغلي پزشكان (0.230- = R، 0.006 = P) با ميزان آگاهي، و منطقه‌ي جغرافيايي مطب با آگاهي، نگرش و عملكرد آنان (2.4 = F، 0.001 = P) ارتباط معني‌داري داشت. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد پزشكان عمومي شهر تهران از آگاهي خوبي در زمينه‌ي تجويز و مصرف منطقي دارو برخوردارند، اما بيشتر نگرش مثبت لازم را در اين زمينه ندارند و عملكرد متوسطي را از خود به نمايش مي‌گذارند. بدين ترتيب، ضروري است در جهت بهبود نگرش و ارتقاي عملكرد پزشكان عمومي مداخلات لازم صورت گيرد.