شناسايي الگوهاي جهش ژني حاصل از مقاومت به موپيروسين در ظهور سويه‌هاي باليني استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي‌سيلين با استفاده از روش ذوب با كيفيت بالا

آنتي‌بيوتيك‌هاي مؤثر بر پروتئين‌سازي مانند موپيروسين، ممكن است در دراز مدت سبب جهش‌هاي ژني در استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي‌سيلين (Methicillinresistant Staphylococcus aureus يا MRSA) شود. استفاده از روش‌هاي داراي حساسيت بالا، نقش مهمي در شناسايي اين باكتري‌ها دارد. هدف از انجام مطالعه‌ي حاضر، شناسايي جهش‌هاي ژني با استفاده از روش آناليز منحني دماي ذوب DNA با كيفيت بالا (Highresolution melting يا HRM) بود.روش‌ها: مقاومت به موپيروسين با روش ميكرودايلوشن مطابق با دستورالعمل Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI) و تكثير ژن mupA در ايزوله‌هاي باليني MRSA با روش Polymerase chain reaction (PCR) مشخص گرديد. سپس تجزيه و تحليل با استفاده از نرم‌افزارهاي StepOne و HRM انجام شد. نتايج تعيين توالي به عنوان روش استاندارد مورد استفاده قرار گرفت.يافته‌ها: از 162 ايزوله‌ي استافيلوكوك اورئوس، 83 ايزوله (51.32 درصد) به متي‌سيلين مقاومت داشتند كه از اين ميان، 47 ايزوله (52.80 درصد) مقاومت حد بالا را نشان دادند. همه‌ي ايزوله‌هاي داراي مقاومت فنوتيپي نسبت به موپيروسين، حامل ژن mupA بودند. بيشترين و كمترين فراواني به ترتيب در سويه‌هاي مقاوم به پني‌سيلين (79.62 درصد) و سفتازيديم (6.17 درصد) مشاهده شد. بيشترين ايزوله‌هاي استافيلوكوك اورئوس داراي مقاومت به موپيروسين از نمونه‌هاي زخم به دست آمد. در اين بين، ايزوله‌هاي گرفته شده از زخم و خون داراي بيشترين جهش در باز A و G بودند. ارتباط معني‌داري بين نوع نمونه‌ي باليني و ميزان جهش، مقاومت به موپيروسين و متي‌سيلين وجود داشت (0.050 P).نتيجه‌گيري: جهش‌هاي ژني حاصل از آنتي‌بيوتيك موپيروسين، سبب مقاومت چنددارويي و مقاومت به متي‌سيلين در استافيلوكوك اورئوس مي‌شود.