عنوان مقاله :
اثر درماني طب سوزني بر روي بيماري انگشت ماشه‌اي
پديد آورندگان :
طاهري ، پريسا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي - گروه طب فيزيكي و توان‌بخشي , قاسمي ، رقيه دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي - گروه طب فيزيكي و توان‌بخشي , ملت ، مريم دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكده پزشكي - گروه طب فيزيكي و توان‌بخشي
كليدواژه :
انگشت ماشه‌اي , طب سوزني , درمان
چكيده فارسي :
مقدمه:هدف از انجام اين مطالعه، بررسي اثر درماني طب سوزني در درمان بيماران داراي مشكل انگشت ماشه‌اي بود.روش‌ها: اين مطالعه‌ي باليني بدون گروه شاهد، در سال‌هاي 94-1393 در مركز پزشكي الزهراي (س) اصفهان بر روي 42 بيمار كه با مشكل انگشت ماشه‌اي به اين مركز مراجعه كرده بودند، انجام شد. بيماران بر اساس معاينه و شرح حال انتخاب و به 5 گروه تقسيم شدند. اطلاعات آماري، شدت درد بر اساس Visual analog scale (VAS)، امتياز بيماري بر اساس جدول نمرات امتيازدهي انگشت ماشه‌اي (Trigger finger يا TF) و دامنه‌ي حركت فعال بدون درد در مفصل Proximal interphalangeal (PIP) تعيين و ثبت شدند. بيماران طي 10 جلسه‌ي 30 دقيقه‌‌اي (يك روز در ميان، سه بار در هفته) تحت درمان با طب سوزني با سوزن 7 × 16/0 ميلي‌متري به روش نقطه‌يابي Ah shi قرار گرفتند. پي‌گيري بيماران يك بار بعد از پايان مداخله (بعد از 10 جلسه طب سوزني) و يك ماه بعد از درمان انجام شد.يافته‌ها: بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه، 42 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند كه در نهايت، 34 بيمار به طور كامل مطالعه را به پايان رساندند. شدت بيماري در 29 نفر (3/85 درصد) IV و در 5 نفر (7/14 درصد) V بود. بعد از درمان، وضعيت شدت انگشت ماشه‌اي آن‌ها به طور مشخص تغيير كرد و بهتر از حالت اوليه بود. شدت بيماري 21 بيمار (8/61 درصد) به I، 7 بيمار (6/20 درصد) به IIb و 6 بيمار (6/17 درصد) به III كاهش پيدا كرد. بعد از درمان، از 29 بيمار با شدت IV، 17 نفر به شدت I، 7 نفر به شدت IIb و 5 نفر به شدت III رسيدند. همچنين، از 5 نفر با شدت V، 4 نفر به I و 1 نفر به III كاهش شدت نشان دادند. قبل از درمان، ميانگين نمره‌ي درد 1/2 ± 9/5 بود. بعد از درمان، نمره‌ي درد گزارش شده در همه‌ي بيماران، كمتر از حالت اوليه و ميانگين كاهش نمره 1/2 ± 6/5 بود. بعد از درمان، ميانگين نمره‌ي درد در بيماران 29/0 ± 46/0 بود. آزمون Paired t نشان مي‌دهد كه كاهش نمره‌ي درد بعد از درمان نسبت به حالت اوليه، از نظر آماري معني‌دار بود (001/0 P). تغيير ميانگين دامنه‌ي حركتي بدون درد نيز پس از درمان معني‌دار بود (001/0 P)؛ ميانگين اين تغيير در بيماران تحت مطالعه، برابر 8/13 ± 7/48 بود.نتيجه‌گيري:روش‌هاي درماني كمتر تهاجمي و كم عارضه نظير طب سوزني، مي‌توانند در درمان التهاب غشاي تاندون اطراف تاندون فلكسور مؤثر باشند.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
