بررسي ارتباط نسبت نوتروفيل به لنفوسيت با وسعت تنگي عروق كرونر در بيماران سندرم كرونري حاد بدون افزايش قطعه‌ي ST

مقدمه: بيماري‌هاي قلبي- عروقي، يكي از دلايل اصلي مرگ و مير در ايران و جهان مي‌باشد. با توجه به اين كه التهاب نقش اساسي در فرايند آترواسكلروز بازي مي‌كند، بررسي عوامل التهابي به عنوان عامل ايجاد كننده‌ي وقايع قلبي- عروقي، مي‌تواند مفيد باشد. بنابراين، هدف از انجام اين مطالعه، بررسي ارتباط نسبت نوتروفيل به لنفوسيت با وسعت تنگي عروق كرونر در بيماران تحت آنژيوگرافي عروق كرونر بود. روش‌ها: اين مطالعه، به صورت مقطعي بر روي 372 بيمار تحت آنژيوگرافي عروق كرونر در سال 1395 به علت سندرم كرونري حاد بدون افزايش قطعه‌ي ST انجام گرفت. پس از اخذ رضايت از بيماران و ثبت اطلاعات دموگرافيك، نوتروفيل به لنفوسيت و وسعت درگيري عروق كرونري در بيماران ثبت شد. آزمون‌هاي χ2 و ANOVA جهت مقايسه‌ي داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: ارتباط مستقيم و معني‌داري ميان نوتروفيل به لنفوسيت خوني و وسعت درگيري عروق كرونر ديده شد (0.125 = r و 0.016 = P). همچنين، با بررسي دقت تشخيصي نوتروفيل به لنفوسيت در تشخيص بيماري‌هاي عروق كرونر، مشخص شد كه بهترين نقطه‌ي برش برابر با 2.4 و سطح زير منحني Receiver operating characteristic (ROC) برابر با 0.669 بود كه حساسيت در اين نقطه‌ي برش برابر با 72.4 درصد و ويژگي برابر با 58.3 درصد به دست آمد. نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط مستقيم و معني‌دار ميان نوتروفيل به لنفوسيت با درگيري عروق كرونر، مي‌توان از اين عامل در جهت پيش‌بيني درگيري و وسعت درگيري عروق كرونر استفاده كرد.