مقايسه‌ي ميزان خونريزي پس از جراحي و بروز تأخير در تخليه‌ي معده در طي بستري بيماران تحت جراحي Whipple در روش كلاسيك و حفظ پيلوروس؛ يك بررسي 5 ساله

مقدمه: در زمينه‌ي عمل پانكراتيكودئودنكتومي، با وجود استفاده‌ي بالا در درمان كارسينوم سر پانكراس و معرفي روش‌هاي مختلف جراحي، تا كنون مطالعات اندكي در خصوص بررسي عوارض و پيامد جراحي‌هاي نوين به خصوص حفظ پيلوروس (Pylorus-preserving pancreaticoduodenectomy يا PPPD) وجود دارد. اين مطالعه با هدف مقايسه‌ي ميزان خونريزي پس از جراحي و بروز تأخير در تخليه‌ي معده در طي بستري بيماران تحت جراحي Whipple در روش كلاسيك و حفظ پيلوروس به انجام رسيد. روش‌ها: اين مطالعه‌ي هم‌گروهي آينده‌نگر، بر روي 94 بيمار تحت جراحي پانكراتيكودئودنكتومي (53 بيمار به روش كلاسيك و 41 بيمار به روش PPPD) انجام گرفت. اطلاعات لازم نظير نوع جراحي و عوارض آن از پرونده‌ي بيماران و تماس با بيماران جمع‌آوري شد. آزمون‌هاي 2χ و t جهت مقايسه‌ي داده‌ها استفاده شد. يافته‌ها: خونريزي حين جراحي در روش PPPD (510 سي‌سي)، كمتر از روش كلاسيك (801 سي‌سي) بود (0.001 P) و مدت بستري نيز كمتر بود (0.027 = P)، اما در خصوص خونريزي پس از جراحي، تفاوتي در دو نوع جراحي ديده نشد (0.050 P). بروز تأخير در تخليه‌ي معده در طي بستري، در گروه PPPD كمتر بود، اما اين تفاوت از لحاظ آماري معني‌دار نبود (0.255 = P). نتيجه‌گيري: در بيماران با انديكاسيون جراحي به علت كارسينوم‌هاي سر پانكراس كه كانديداي جراحي Whipple مي‌باشند، جراحي PPPD براي بيماران در اولويت مي‌باشد؛ چرا كه سبب كاهش نياز به خون حين جراحي و مدت بستري مي‌شود.