اثرات تمرين ورزشي روي بيان ژن عامل رشد اندوتليال عروقي و اندوستاتين در بافت قلبي رت‌هاي مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه:اختلال آنژيوژنز و تشكيل عروق جانبي، يكي از عوارض عمده ي ديابت نوع 2، هنگام ايسكمي در عضلات اسكلتي و قلبي است. هدف از انجام مطالعه ي حاضر، بررسي تغييرات در بيان ژن عامل رشد اندوتليال عروقي و اندوستاتين در بافت قلبي رت هاي مبتلا به ديابت نوع 2، به دنبال تمرينات تداومي و تناوبي شديد بود.روش ها:در اين مطالعه، 48 سر رت نژاد Wistar به طور تصادفي در 4 گروه مساوي، شاهد سالم، شاهد مبتلا به ديابت و گروه هاي مبتلا به ديابت با تمرين تداومي و تناوبي شديد، تقسيم شدند. القاي ديابت نوع 2، از طريق تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين صورت گرفت و تمرينات 5 جلسه در هفته، به مدت 8 هفته انجام شد. بررسي سطوح بيان عامل رشد اندوتليال عروقي و اندوستاتين از طريق آزمايش Reverse transcription-Quantitative polymerase chain reaction (RT-qPCR) انجام شد.يافته ها:نتايج حاكي از كاهش معني دار بيان عامل رشد اندوتليال عروقي و اندوستاتين در گروه شاهد مبتلا به ديابت نسبت به گروه شاهد سالم بود. در مقايسه با گروه شاهد مبتلا به ديابت، گروه تمرين تداومي و تناوبي شديد در بيان عامل رشد اندوتليال عروقي و گروه تمرين تداومي در بيان اندوستاتين افزايش معني داري نشان دادند. نتيجه گيري:هر دو روش تمريني در افزايش بيان عامل رشد اندوتليال عروقي و اندوستاتين پس از القاي ديابت نوع 2 موثر بودند. از آن جايي كه افزايش در نسبت عامل رشد اندوتليال عروقي به اندوستاتين مشاهده گرديد، احتمال مي رود افزايش در فعاليت پروآنژيوژنيك در بافت قلب نيز رخ داده باشد، اما تمرين تناوبي شديد در افزايش بيان عامل رشد اندوتليال عروقي موثرتر بود.