بررسي ويژگي‌هاي دموگرافيك، باليني و پيراباليني بيماران مبتلا به Pemphigus Vulgaris نيازمند به بستري در سال‌هاي 96-1385

مقدمه: Pemphigus vulgaris، يك‌ بيماري خودايمني است كه به صورت تاول داخل ‌جلدي و مخاطي بروز مي‌كند. شيوع اين بيماري در كشورها و مناطق مختلف، متفاوت‌ است. از اين رو، شناسايي ميزان شيوع و خصوصيات بيماران مبتلا به اين‌ بيماري در اقليم‌هاي متفاوت، مي‌تواند در مديريت آن و كاهش مرگ‌ و ‌مير ناشي از آن مفيد باشد. به ‌همين‌ منظور، در مطالعه‌ي حاضر، به ارزيابي اپيدميولوژي بيماران مبتلا به اين بيماري طي 10 سال در شهر اصفهان پرداخته شد. روش‌ها: در مطالعه‌ي ‌‌توصيفي گذشته‌نگر حاضر، پرونده‌ي 114 بيمار مبتلا به Pemphigus vulgaris كه طي سال‌هاي 96-1385‌ در بيمارستان‌ الزهراي (س) ‌اصفهان بستري بودند، مورد‌ ارزيابي قرار‌گرفت و اطلاعات دموگرافيك، باليني و آزمايشگاهي بيماران ثبت و نتايج‌ حاصل از آن با استفاده از نرم‌افزار SPSS گزارش داده شد. يافته‌ها: از 114 بيمار‌ حاضر در مطالعه، 78 نفر (68.4 درصد) زن و 6 نفر (31.6 درصد) مرد با ميانگين سني 12.55 ± 49.15 سال بودند. نوع ضايعه در 14.9 درصد مخاطي و Vegetative، در 24.6 درصد پوستي و در 60.5 درصد هر دو نوع تظاهر ‌پوستي و مخاطي بود. به علاوه، فصل‌ بروز اين بيماري اغلب در بهار و تابستان به ترتيب با 31.6 و 27.2 درصد بود. اغلب ‌بيماران با داروي پردنيزولون و آزارام تحت درمان قرار‌گرفتند كه در 17.8 درصد با عوارض همراه بود، اما در ‌نهايت سرانجام تمامي بيماران بهبودي‌ بود و هيچ مرگ ‌و ‌ميري طي اين ارزيابي رخ ‌نداد. نتيجه‌گيري: بر طبق نتايج‌ مطالعه‌ي ‌حاضر، شيوع اين بيماري در زنان بيش از مردان بود و بيشتر آن در فصول بهار و تابستان و به صورت تظاهرات ‌جلدي- مخاطي بود. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود در ‌خصوص ميزان ‌بروز اين بيماري و نحوه‌ي تظاهرات‌آن و فصل شايع اين بيماري و درمان‌هاي موفق در اين زمينه در مناطق مختلف و وسيع‌تر، تحقيقات بيشتري صورت‌گيرد.