بررسي عملكرد يك ساله‌ي كليه در بيماران مزمن كليوي مبتلا به سندرم متابوليك

مقدمه: شيوع بيماري مزمن كليوي در سال‌هاي اخير افزايش داشته است. بيماري مزمن كليه، مي‌تواند به سمت نارسايي انتهايي كليه پيش‌روي كند. در اين بيماران، بروز سندرم متابوليك و عوارض قلبي- عروقي ناشي از آن بالا مي‌باشد. اين مطالعه، با هدف مقايسه‌ي عملكرد يك ساله‌ي كليه‌ي بيماران مزمن كليوي در بيماران مبتلا و غير مبتلا به سندرم متابوليك انجام شد. روش‌ها: اين مطالعه در شهر اصفهان در سال 1396 در ميان بيماران مزمن كليوي بر روي 50 نفر در گروه سندرم متابوليك و 50 نفر در گروه بدون سندرم متابوليك انجام شد. عملكرد كليه از طريق اندازه‌گيري نرخ فيلتراسيون گلومرولي (Glomerular filtration rate يا GFR) مورد ارزيابي قرار گرفت. بيماران بر اساس فرم جمع‌آوري اطلاعات شامل ويژگي‌هاي دموگرافيك، معيارهاي سندرم متابوليك و سطح كراتينين سرم، هر 3 ماه يك بار و در طول 1 سال پي‌گيري شدند. يافته‌ها: 42 نفر از بيماران زن و 58 نفر مرد بودند. ميانگين تغييرات GFR بين دو گروه مبتلا و غير مبتلا به سندرم متابوليك در طول يك سال اختلاف معني‌داري با يكديگر نداشت (0.322 = P). در طول پي‌گيري‌هاي 3 ماهه، بين تغييرات GFR و فشار خون سيستميك در بيماران مبتلا به سندرم متابوليك ارتباط معني‌داري وجود داشت (3 ماه اول: 0.028 = P، 3 ماه دوم: 0.030 = P، 3 ماه سوم: 0.020 = P و 3 ماه چهارم: 0.150 = P). در پايان پي‌گيري يك ساله، بين تغييرات GFR با چاقي شكمي (0.214 = P)، فشار خون دياستوليك (0.061 = P)، تري‌گليسيريد (0.409 = P)، High-density lipoprotein (HDL) (0.315 = P) و قند خون ناشتا (0.284 = P) در بيماران مبتلا به سندرم متابوليك ارتباط معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: داشتن بيماري سندرم متابوليك، تأثيري بر عملكرد كليه‌ي بيماران مزمن كليوي ندارد. پيشنهاد مي‌شود در مطالعات بعدي، بيماران در بازه‌ي زماني طولاني‌تري پي‌گيري شوند.