ارتقاي صلاحيت حرفه‌اي دانشجويان تحصيلات تكميلي از طريق طراحي و اجراي آموزش بين حرفه‌اي

مقدمه: تغيير رويكرد از آموزش تك حرفه‌اي به آموزش بين حرفه‌اي از جمله تحولات در آموزش علوم سلامت است. هدف از انجام اين مطالعه، ارتقاي صلاحيت حرفه‌اي دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشكده‌ي پزشكي مشهد از طريق طراحي و اجراي آموزش بين حرفه‌اي بود. روش‌ها: اين فرايند از ابتداي نيم‌سال اول سال تحصيلي ۹6-13۹5 انجام گرفت. ابتدا، پرسش‌نامه‌ي آمادگي براي آموزش بين حرفه‌اي (Readiness for interprofessional learning scale يا RIPLS) توسط ۸۰ نفر از دانشجويان تحصيلات تكميلي تكميل گرديد. سپس، فرايند آموزش بين حرفه‌اي به صورت جلساتي منظم با حضور دانشجويان/استادان رشته‌هاي مختلف به صورت بحث‌هاي گروهي/سخنراني و جلسات عملي/آزمايشگاهي برگزار شد. جهت ارزيابي اين فرايند، از پرسش‌نامه‌ي استاندارد ابزار درك نسبت به آموزش بين حرفه‌اي (Interdesciplinary education perception scale يا IEPS) استفاده شد. يافته‌ها: نمره‌ي پرسش‌نامه‌ي RIPLS در هر چهار حيطه‌ي كار تيمي و مشاركت، هويت حرفه‌اي منفي، هويت حرفه‌اي مثبت و نقش‌ها و مسؤوليت‌هاي حرفه‌اي، از ميانگين بالاتر بود. در پرسش‌نامه‌ي IEPS، ميانگين نمره‌ي حيطه‌ي صلاحيت و استقلال قبل و بعد از فرايند به ترتيب 0.50 ± 33.55 و 4.50 ± 38.84، حيطه‌ي نيازهاي درك شده براي همكاري 1.97 ± 7.50 و 2.32 ± 9.07، درك همكاري واقعي 5.39 ± 18.20 و 2.60 ± 24.53 و فهم ارزش ديگران 3.11 ± 11.20 و 1.67 ± 14.84 به دست آمد و در بين حيطه‌ها بيشترين تفاوت در حيطه‌ي «درك همكاري واقعي» مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: با توجه به آمادگي بالاي دانشجويان تحصيلات تكميلي، انجام فعاليت‌هاي آموزشي كه باعث تقويت نگرش بين حرفه‌اي در دانشجويان گردد بايد در دستور كار مديران آموزشي دانشكده و دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور قرار گيرد.