بررسي اثر محافظتي تلميزارتان بر آسيب ژنومي ناشي از آرسنيك در محيط برون تن

مقدمه: استفاده از آب‌هاي آشاميدني آلوده به آرسنيك، از مهم‌ترين راه‌هاي مواجهه با آن است و يك عامل خطر مهم براي بروز انواع سرطان‌ها و بيماري‌ها مي‌باشد. آرسنيك، از طريق توليد راديكال‌هاي فعال و آسيب به DNA سبب سرطان‌زايي مي‌شود. داروي ضد فشار خون تلميزارتان، سبب كاهش استرس اكسيداتيو و التهاب مي‌شود و داراي اثرات محافظتي در ژنوم سلول‌ها مي‌باشد. اين تحقيق، اثر محافظتي تلميزارتان بر آسيب ژنومي آرسنيك را با روش Comet بررسي نمود. روش‌ها: ابتدا سلول‌هاي اندوتليال وريد بند ناف انسان با غلظت‌هاي (0.01، 0.1، 1 و 10 ميكرومولار) تلميزارتان به مدت 24 ساعت پيش‌‌درمان شدند و پس ‌از آن، با سديم متاآرسنيت 1 ميكرومولار به مدت 24 ساعت انكوبه شدند. آسيب ژنتيكي و اثرات محافظتي توسط روش Comet بررسي شد. ابتدا، مخلوط سوسپانسيون سلولي و آگارز بر روي لام قرار گرفت. سپس، مراحل مختلف روش Comet انجام و با اتيديوم برومايد رنگ‌آميزي گرديد و نمونه‌ها توسط ميكروسكوپ فلورسانس ارزيابي شدند. از هر لام، 100 سلول به ‌طور تصادفي انتخاب و پارامترهاي آسيب و محافظت بررسي شدند. يافته‌ها: نتايج حاكي از افزايش معني‌دار (0.001 P) پارامترهاي طول دم (0.46 ± 22.33 پيكسل)، درصد DNA در دم (0.78 ± 24.5 درصد) و گشتاور دم (0.24 ± 5.59 پيكسل درصد) در سلول‌هاي انكوبه شده با آرسنيك در مقايسه با گروه شاهد (به ترتيب 0.19 ± 2.11 پيكسل، 0.48 ± 4.38 درصد و 0.01 ± 0.10 پيكسل درصد) بود. كاهش معني‌دار (0.001 P) اين پارامترها (به ترتيب 0.15 ± 2.46 پيكسل، 0.95 ± 9.51 درصد و 0.04 ± 0.33 پيكسل درصد) پس از پيش درماني سلول‌ها با تلميزارتان ( 10 ميكرومولار) و به‌ صورت وابسته به دز در مقايسه با گروه آرسنيك ديده شد. نتيجه‌گيري: تلميزارتان آسيب DNA ناشي از آرسنيك را در محيط برون تن كاسته و داراي پتانسيل كاهش خطر بروز سرطان در افراد در تماس با آرسنيك مي‌باشد.