اثر يك دوره‌ي تمرينات بدني بر مقادير پلاسمايي و بيان ژن Hypoxia-Inducible Factor-1 (HIF-1) و سطح سرمي آنتي‌ژن اختصاصي پروستات در مردان مبتلا به سرطان پروستات

مقدمه: تمرينات بدني، از راه تعديل آنژيوژنز در بافت تومور نقش حمايتي را در درمان سرطان پروستات ايفا مي‌كنند. عامل القا شونده به وسيله‌ي هيپوكسي 1 (Hypoxia-inducible factor-1 يا HIF-1)، نقش مهمي در روند آنژيوژنز و رشد تومور دارد. آنتي‌ژن اختصاصي پروستات (Prostate-specific antigen يا PSA)، قابل دسترس‌ترين نشانگر تومور براي تشخيص سريع سرطان پروستات است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثر تمرينات بدني بر مقادير پلاسمايي و بيان ژن HIF-1 و سطح سرمي PSA مردان مبتلا به سرطان پروستات بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، با مراجعه به بخش پاتولوژي بيمارستان فوق تخصصي بقيه‌اله الاعظم (عج) تهران و بررسي مدارك پزشكي مردان مبتلا به سرطان پروستات در 6 ماه اول سال 1395، تعداد 20 مرد مبتلا به سرطان پروستات به طور تصادفي انتخاب و به دو گروه مساوي مورد (با سن 10.04 ± 63.7 سال، وزن 11.26 ± 78.00 كيلوگرم و شاخص توده‌ي بدني 2.44 ± 28.27 كيلوگرم/مترمربع) و شاهد (با سن 4.69 ± 61.5 سال، وزن 11.26 ± 79.20 كيلوگرم و شاخص توده‌ي بدني 2.83 ± 27.93 كيلوگرم/مترمربع) تقسيم شدند. گروه مورد، به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه‌ي60 دقيقه‌اي، تمرين تركيبي مقاومتي و استقامتي در زمان برابر با شدت 75-60 درصد يك تكرار بيشينه و 75-60 درصد بيشينه‌ي ضربان قلب انجام دادند. گروه شاهد، هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. نمونه‌ هاي خوني جهت بررسي PSA و HIF-1 به روش Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) و Real-time polymerase chain reaction (Real-time PCR) و با آزمون آماري Dependent t و Independent t سنجيده شد. يافته‌ها: تمرين تركيبي، سبب كاهش معني‌دار مقادير پلاسمايي (0.007 = P) و بيان ژن HIF-1 (0.005 = P) و سطح سرمي PSA (0.005 = P) در گروه مورد شد. نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت PSA در تشخيص سرطان پروستات و نقش HIF-1 در آنژيوژنز تومور، تمرين تركيبي مي‌تواند از راه تعديل HIF-1 و PSA، نقش مؤثري در كاهش روند پيشرفت سرطان پروستات داشته باشد.