مروري بر ادبيات تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت

در روش تجديد ارزيابي پس از شناخت دارايي ثابت، چنانچه ارزش منصفانه به‌گونه‌اي اتكاپذير قابل اندازه‌گيري باشد، بايد آن را به مبلغ تجديد ارزيابي يعني ارزش منصفانه در تاريخ تجديد ارزيابي پس از كسر استهلاك انباشته و كاهش ارزش انباشته بعد از تجديد ارزيابي، ارائه كرد. در مقاله حاضر پس از نگاهي به پيشينه تجديد ارزيابي دارايي ها، رويه حسابداري و نحوه عمل در زمينه تجديد ارزيابي دارايي هاي ثابت در استانداردهاي بين المللي حسابداري، استانداردهاي حسابداري ايران و اصول پذيرفته شده حسابداري برخي از كشورها، به صورت تطبيقي بررسي مي شود. در پايان نيز به مقررات تجديد ارزيابي دارايي ها در ايران و ابعاد حسابداري افزايش سرمايه از محل مازاد تجديد ارزيابي دارايي ها پرداخته مي شود. بررسي اصول پذيرفته شده حسابداري در كشورهاي مختلف نشان مي دهد در برخي از كشورها مدل بهاي تمام شده به عنوان رويه حسابداري مورد استفاده قرار مي گيرد و تجديد ارزيابي دارايي ها مجاز نمي باشد. در ايران، طي سال هاي گذشته با تصويب برخي قوانين، مازاد تجديد ارزيابي از معافيت مالياتي برخوردار شده و در نتيجه شركت ها نسبت به انجام اين رويه تمايل بيشتري پيدا كرده اند.