پهنه بندي خطر رانش زمين با استفاده از روش هاي همپوشاني وزني و تحليل شبكه مطالعه موردي: منطقه نصرآباداستان گلستان

يكي از راهكارهاي مهم براي كاهش خسارت ‌هاي ناشي از وقوع زمين ‌لغزش ‌ها، شناسايي اين مناطق به منظور رعايت فاصله مجاز از آنها است. به‌ اين منظور بايد نقشه پهنه ‌بندي خطر زمين ‌لغزش دقيقي براي اين مناطق تهيه شود.  براي انجام اين پژوهش، به ‌وسيله نقشه‌ هاي زمين ‌شناسي موجود و بررسي‌ هاي ميداني، نقشه پراكنش زمين ‌لغزش ‌ها در حوضه نصرآباد استان گلستان تهيه شد.  در تحقيق حاضر از تركيب روش تحليل شبكه‌ اي (ANP)   و روش وزني، پهنه ‌بندي مناطق مستعد زمين ‌لغزش و شناسايي عوامل مؤثر بر آن انجام گرفت.  بدين منظور از معيارهاي اصلي شامل شيب، جهت شيب، انحناي زمين، ارتفاع، سنگ شناسي، خاك ‌شناسي، كاربري زمين، تراكم پوشش گياهي، فاصله از جاده، فاصله از سكونتگاه ‌ها، تراكم رودخانه و آبراهه، بارش براي تعيين مناطق داراي پتانسيل لغزش استفاده گرديد.  با مقايسه زوجي ميان خوشه ‌ها و عناصر آن، وزن هريك از عناصر محاسبه شد.  سپس با اعمال وزن و ضرايب هر عنصر در لايه مربوط به خودش و همپوشاني لايه ‌ها، نقشه نهايي پتانسيل زمين لغزش تهيه گرديد.  نتايج نشان داد كه عامل توپوگرافي  (با وزن  0/662) بيشترين تأثير، و عامل هيدروگرافي  (با وزن  0/009)  كمترين تأثير را در ميان ساير عوامل دارند.  نتايج مدل نشان داد حدود  50 درصد از منطقه مورد مطالعه داراي پتانسيل بالاي زمين ‌لغزه است و بيشتر زمين ‌لغزش‌ ها در مناطق با دامنه ‌هاي پرشيب  يا واحدهاي سنگي نفوذ‌ناپذير نزديك به سطح زمين رخداده است.  همچنين به كارگيري روش همپوشاني وزني به همراه تحليل شبكه توانسته است به عنوان ابزاري كارآمد در پهنه ‌بندي خطر زمين ‌لغزه مورد استفاده قرار گيرد و به خوبي قابليت و توانايي مدل تحليلي  پژوهش را به اثبات برساند.