ارائه مدل عوامل مؤثر در تصميم به استفاده از گوشي‌هاي هوشمند در زمينه ورزش: كاربرد مدل پذيرش فناوري و تجربه خوشايند

با توجه به رشد سريع گوشي هاي هوشمند و قابليت هاي آن‌ها، اين گوشي ها به يك رسانه شخصي ضروري براي جست‌وجوي اطلاعات، ارتباطات اجتماعي، فعاليت هاي اقتصادي و تبليغاتي به‌خصوص در زمينه ورزش تبديل شده اند. با توجه به نبود پژوهش در اين زمينه، هدف از انجام‌دادن پژوهش حاضر، بررسي عوامل مؤثر در استفاده از اين ابزار ارزشمند در ورزش بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود و جامعه آماري دانشجويان تربيت‌بدني دانشگاه كردستان (280 نفر) در مقاطع كارشناسي، كارشناسي‌ارشد و دكتري در سال 1397 بودند كه همه آن‌ها به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. درمجموع، از 201 پرسش‌نامه كامل (72 زن و 129 مرد) براي تجزيه‌وتحليل استفاده شد. براي دستيابي به اهداف پژوهش، با بررسي پيشينه، پرسش‌نامه اوليه متناسب با هدف پژوهش تعريف شد. روايي صوري و محتوايي آن با استفاده از نظر هفت كارشناس و متخصص به‌وسيله مدل لاشه (0.84 = CVR) و روايي سازه آن با استفاده از تحليل عاملي تأييدي بررسي شد. همچنين، همساني دروني پرسش‌نامه با آلفاي كرونباخ تأييد شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آمار توصيفي و مدل معادلات ساختاري براي بررسي برازش مدل پژوهش استفاده شد. براساس نتايج پژوهش، ادراكات مدل پذيرش فناوري، ويژگي هاي خاص ورزش و نظريه جريان، تأثير معنا داري بر تصميم به استفاده از گوشي‌هاي هوشمند در ورزش داشتند؛ بنابر اين، بازاريابان ورزشي مي توانند با مدنظر قراردادن اين عوامل و قابليت هاي اين فناوري ارزشمند، از آن در زمينه‌هاي گوناگون ورزشي استفاده كنند.