تأثير توسعه گردشگري بر اقتصاد ايران

The Impact of Tourism Development on Iran's Economy

در طول چند دهة گذشته، ارتباط بين مخارج گردشگري و رشد اقتصادي، هم در كشورهاي در حال توسعه و هم در كشورهاي توسعه‌يافته به‌شكل گسترده‌اي مورد تحقيق و بررسي قرار گرفته است. دانش و آگاهي نسبت به ارتباط سببي بين مخارج گردشگري و رشد اقتصادي براي سياست‌گذاران داراي اهميت خاصي است؛ چون سياست‌هاي گردشگري جزوِ نگراني‌هاي اين كشورها محسوب مي‌شوند. گردشگري بين‌المللي، مبادلات ارزي را نيز به‌همراه داشته است كه مي‌تواند براي واردات كالاها و خدمات مورد استفاده واقع شود، كه به نوبة خود، به رشد اقتصادي مي‌انجامد. اهميت اين بخش، به‌دليل اين حقيقت كه اين صنعت درآمدها را افزايش مي‌دهد، اشتغال ايجاد مي‌كند، بخش خصوصي را تشويق مي‌كند و زيرساخت‌ها را توسعه مي‌دهد، قابل‌توجه است. در پژوهش حاضر، پيرامونِ ارتباط بين تعداد ورود گردشگران خارجي و رشد اقتصادي در ايران، بين سال‌هاي 1980 تا 2012 بررسي شده است. با استفاده از آزمون‌هاي ARDL و عليّت گرنجر، در اين پژوهش، ارتباط پوياي بين تعداد ورود گردشگران بين‌المللي، توليد ناخالص داخلي حقيقي، نرخ ارز مؤثر واقعي و عدم ثبات سياسي را مورد بررسي قرار داديم. نتايج نشان مي‌دهند كه بين تعداد ورود گردشگران خارجي، نرخ ارز مؤثر واقعي، عدم ثبات سياسي و توليد ناخالص داخلي حقيقي در كشور ايران رابطة بلندمدت وجود دارد. آزمون عليّت گرنجر نشان مي‌دهد كه ارتباط علّي دوطرفه‌اي بين نرخ ارز مؤثر واقعي و رشد اقتصادي در كوتاه‌مدت و بلندمدت وجود دارد. همچنين، يافته‌ها نشان مي‌دهند كه گردشگري تاحدودي بخشي از فرايندِ رشد داخلي است و وجودِ رشدِ ناشي از گردشگري را در ايران تأييد مي‌كنند. به‌علاوه، مشخص شد كه فرضية صادرات گردشگري، با محوريتِ رشد اقتصادي، به‌شكل بهتري با هر اقتصاد ايران مطابقت دارد. هرچه كشور پيشرفت بيشتري مي‌كند، ثبات بيشتري مي‌يابد و وضعيت اقتصادي، اجتماعي و سياسي بهتري پيدا مي‌كند.

Over the past several decades, the relationship between tourism spending and economic growth for both developing and developed countries has been extensively researched.1 Knowledge of the causal relationship between tourism spending and economic growth is of particular importance to policy makers, as tourism policies are becoming major concerns for these countries.. In many instances they are important in offsetting current account deficits and negative balance of payments. On the other hand, since international tourism contributes to every sector of the economy, budget deficits also benefit from these activities via tax revenues. International tourism brings foreign exchange that can be used to import intermediate and capital goods to produce goods and services, which in turn leads to economic growth. The significance of this sector can be manifested from the fact that it raises revenues, generates employment.This study investigated the relationship between tourism arrivals and economic growth in Iran for1980 to 2012, using relationship between international tourism arrivals, real gross domestic product, real effective exchange rats and political instability, using ARDL and Granger tests. The results show there are short -run and long -rung between tourism expenditure, real gross domestic product, real effective exchange rates and political instability in Iran are cointegrated during the sample period. The results Granger causality test suggest that there is a bidirectional causality between real effective exchange rate and real output and in the short-run and long-run. However, between the international tourism arrivals, real output and real effective exchange rates are bidirectional causality in short-run and long- run.These findings show that tourism is in part an endogenous growth process, and verified the presence of the tourism led growth in the case of Iran. Moreover, they indicate that tourism has mattered in the economic growth process. In addition, our results showed that the hypothesis of tourism exports driven by economic growth is better suited for both studied economies.The prospective tourists will have more confidence to visit Iran. It is therefore imperative that government institutions, tourism planners and investors recognize the implications of their actions in the interest of long-term economic viability of the tourism sector. A successful strategy for tourism development should not be measured only in terms of increasing tourist numbers or receipts. Tourism should also be evaluated in terms of its role in the overall development objectives of host countries.