چكيده فارسي :
در طي ساليان گذشته بسياري از ابراني‌ها به انگيزه‌هاي گوناگوني مانند كارء تجارت. سير و سياحت و ... به سرزمين‌هاي دور و نزديك سفر كرده‌اند كه در اين ميان. برخي رحل اقامت افكنده و ماندگار شده‌اند. اين مهاجران ايراني تبار همواره علاقه‌مند به حفظ زبان و فرهنگ خود بوده و اشتياق به ادامة ارتباط و پيوند با سرزمين مادري خويش داشته‌اند. به دليل همين احساس نبازء وزارت آموزش‌وپرورش 127 مدرسه در 81 كشور جهان ايجاد كرده است. از آنجا كه برنامه‌ريزي و هدايت اين مدارس به‌طور متمركز از داخل كشور ايران انجام مي‌گيرد. سبب مي‌شود كه عموما همان نگرش‌هاء ديدگاه‌ها و دستورالعمل‌هاي مطرح در مورد امور آموزشي داخل كشور به خارج از كش ور نيز تسري يابد. اين در حالي است كه موّلفه‌هاي مختلف آموزشي داخل و خارج كشور بكسان نيست. در اين مقاله با بررسي‌هاي ميداني و روش‌هاي توصيفي و تحليلي به‌صورت موردي با مقايسة وضعيت آموزش جغرافيا در مدارس داخل كشور با مدارس ايراني مستقر در كشور امارات. به اين نتيجه رسيده‌ايم كه بايد اصل كلي بر جذب حداكثري دانش آموزان خارج از كشور به مدارس ايراني قرار گرفته و با تعديل مقررات آموزش و اعطاي آزادي عمل بيشتر به مسئولان محلي. فرصت گران‌بهاي حضور دانش آموزان در اين مدارس, صرف تقويت هويت ايراني در عمق وجود آن‌ها شود. براي مثال در تدريس جغرافيا با استفاده از روش‌هاي تدريس فعال و فيلم‌ها و تصاوير جغرافيايي, ذهن دانش آموزان بايد به‌طور موثرتر با طبيعت و فرهنگ اصيل ايران مانوس و كلاس‌هاي جذاب‌تر ايجاد شود. هم‌چنين در برگزاري امتحانات نيز به‌جاي نمره‌گرايي و تاكيد بر محفوظات و سطوح پايين‌شناختي, بر سطوح بالاتر حيطه‌هاي مهارتي و نگرشي مانند ايران‌دوستي و تعميق عناصر ملي, فرهنگي و ديني در انديشه و باور دانش آموزان تاكيد به‌عمل آيد
