بررسي مقايسه اي تاثير نوع سوبسترا در توليد آنزيم آميلاز در تخمير غوطه‌ور

باسيلوس ها به دليل توانايي بالا در توليد آنزيم آميلاز از مهمترين توليد كنندگان در چند دهه ي گذشته مي باشند. در اين پژوهش بررسي مقايسه اي تاثير نوع سوبسترا در توليد آنزيم آميلاز در تخمير غوطه‌ور صورت گرفت. رقت هاي مختلف محيط‌هاي كشت رقيق شده ملاس نيشكر و آب پنير با استفاده از محيط پايه توليد آميلاز تهيه و پس از تلقيح با باكتري باسيلوس ليكني فورميس بصورت تخمير غوطه ور در دماي °C 37 و سپس °C 50 قرار داده شدند. بررسي ميزان پروتئين كل با رسم منحني استاندارد برادفورد و تعيين فعاليت آنزيم آميلاز با انجام تست دي نيتروساليسيليك اسيد انجام گرفت. بيشترين توليد آنزيم در محيط ملاس نيشكر با رقت 1.2 در زمان h 72 به ميزان u/ml 31.4 و در محيط ملاس نيشكر با رقت 1.3 به مقدار u/ml 20.2 مشاهده شد كه پس از h 96 به ترتيب به u/ml 27.2 و u/ml 15.4 كاهش يافت. بهترين زمان جهت توليد آميلاز، h 72 براي محيط آب پنير 1.2 با مقدار توليد u/ml 14.5 و آب پنير 1.3 به ميزان u/ml 19.6 بود. در محيط كشت ملاس نيشكر 1.3 پس از h 72 ميزان فعاليت آنزيمي به مقدار u/ml 26.4 و ميزان توليد پروتئين كل برابر با µg/ml 26.5 و در غلظت 1.2 فعاليت آنزيم آميلاز در حدود u/ml 39.6 و پروتئين كل برابر با µg/ml 30 بود. بيشترين توليد و فعاليت آنزيم مربوط به محيط ملاس نيشكر بوده و ميزان توليد و فعاليت آنزيم در محيط آب پنير بسيار كمتر از محيط ملاس بود.