بررسي شيوه‌هاي مختلف نقد در آتليه‌هاي معماري

طراحي معماري چالش اصلي دانشجويان رشته معماري است كه در طول دورۀ آموزشي با آن مواجه هستند. هدف اين پژوهش، بررسي روش‌هاي مؤثر شيوه‌هاي نقد در آتليه‌هاي معماري و ميزان اثرگذاري آن بر فرآيند يادگيري، با توجه به روش‌هاي مختلف نقد است. عوامل اصلي در نقد كه توسط استادان انجام مي‌شود عبارت‌اند از: تبيين طرح، توصيف، تجزيه، تحليل و قضاوت طرح. در اين پژوهش به انواع مختلف نقد مانند نقد بر سر ميز، نقد گروهي، تعاملات غيررسمي، تحويل موقت، تحويل نهايي و روش‌هاي ارزيابي جديد مانند نقد هم‌تراز، نقد عمومي، كنفرانس، نقد مكتوب، پنل بحث، نمايشگاه و كركسيون پرداخته شده است. جامعۀ آماري اين پژوهش 57 نفر از دانشجويان دروس طراحي معماري دانشگاه اروميه است كه به سه گروه تقسيم شده‌اند. از هر گروه سؤال شده است كه؛ مؤثرترين روش براي انتقال دانسته‌ها، تجربيات، دانش و يادگيري دروس كارگاهي چيست؟ با مقايسۀ جواب‌هاي سه گروه، نتايج متفاوتي به‌دست آمده است: دانشجويان دروس مقدمات طراحي (1) و (2)، كركسيون‌هاي فردي و نقد بر سر ميز را روشي مناسب دانستند. دانشجويان دروس طرح معماري (1) و (2)، روش كركسيون فردي را چندان مناسب ندانستند و معتقد بودند كه نقد و كركسيون گروهي نقش مؤثرتري در يادگيري ايفا مي‌كند. دانشجويان دروس طراحي (3) و (4) و (5) ضمن تأكيد بر كارايي نقد گروهي، تحويل موقت را يكي از روش‌هاي مؤثر در يادگيري مي‌دانند.